Powered By Blogger

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

25η Μαρτίου 1821 Λίγα λόγια για την σημερινή μέρα

Δύο άνθρωποι, και τρεις ναύαρχοι είναι τα κυρίαρχα πρόσωπα της Ελληνικής επανάστασης του 1821.
Αλη Πασάς,(Χωρίς καν να το θέλει και να το επιδιώκει είναι ένας από αυτούς που συμβάλλει καθοριστικά στην έναρξη του Ελληνικού εγχειρήματος του 1821)
Κολοκοτρώνης
και οι επικεφαλής των ξένων στόλων στην ναυμαχία στο Ναβαρίνο.

Τον Δεκέμβριο του 1820 ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β παίρνει μία ΜΟΙΡΑΙΑ απόφαση.
Δίνει εντολή στον στρατιωτικό διοικητή του Μοριά Χουρσίτ Μεχμέτ Πασά να εκστρατεύσει κατά του Αλή Πασά ο οποίος έχει πλήρως αυτονομηθεί από την Πύλη και κάνει τα δικά του σε ένα πλέον αυτόνομο κράτος πού εκτείνεται από την Κεντρική Ρούμελη και φτάνει μέχρι την σημερινή Αλβανία.

Στις 24 Δεκεμβρίου του 1820 ο Χουρσίτ Πασάς ξεκινάει από τον Μοριά με 70.000 στρατό για την Ηπειρο. Η Πελοπόννησος μένει χωρίς ουσιαστικά αξιόμαχα τουρκικά στρατεύματα. Είναι η ιστορική ευκαιρία πού περιμένουν ντόπιοι και Φιλικοί, ευκαιρία πού τους κάνει χωρίς να το θέλει δώρο ο Αλή Πασάς.

1822 Και πάλι ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β αποφασίζει να στείλει στην Πελοπόννησο τον Δράμαλη Πασά για να καταπνίξει στο αίμα τους κατοίκους του Μοριά πού έχουν αυτονομηθεί πλήρως, κατά τα πρότυπα του Αλή Πασά. Αυτή την φορά δεν είναι ο Χουρσίτ κατά του Αλή Πασά αλλά ο Δράμαλης κατά του Κολοκοτρώνη. Η ιστορία όμως δεν επαναλαμβάνεται. 

Ο Δράμαλης περνάει σχεδόν αντουφέκιστος την Ρούμελη αφού σπέρνει παντού τον όλεθρο και τον πανικό και μπαίνει σίγουρος και αποφασισμένος να τελειώνει και με τον Μοριά, την ίδια ώρα πού και οι κάτοικοι του Μοριά είναι σε πλήρη πανικό.

Εχει όμως μπροστά του να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο στρατηγικό μυαλό πού εκτός των άλλων αναλαμβάνει με μία ευρύτατη προπαγάνδα της εποχής να εμψυχώσει τον κόσμο.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ιστορικά πιστώνεται την διατήρηση της ελπίδας της Ελληνικής επανάστασης. Αφού εγκλωβίζει τον Δράμαλη με την στρατιωτική τακτική της καμένης και κατεστραμμένης Γης στον Κάμπο του Αργους. Ο Δράμαλης προσπαθεί να ξεγελάσει πώς δήθεν πάει στην Τριπολιτσά. 
Αλλά θέλει να γυρίσει στην Κόρινθο μη περιμένοντας πώς ο Κολοκοτρώνης θα του έχει στήσει καρτέρι στα Δερβενάκια όπου και θα τσακίσει τον περίφημο στρατό του, δίνοντας ανάσες στο Ελληνικό εγχείρημα και κάνοντας τους πρώτους Αγγλους να κάνουν πλέον δεύτερες σκέψεις για πιθανή ίδρυση αυτόνομου κρατιδίου στην  περιοχή. Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματα του αναφέρει πώς δεν φοβήθηκε ποτέ περισσότερο όσο στην υπόθεση του Δράμαλη αλλά και του Ιμπραήμ ,τότε πού είπε το «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» συμπληρώνοντας πως ήθελε να κερδίσει χρόνο έτσι ώστε οι Μεγάλες δυνάμεις να εμπλακούν ενεργά την Ελληνική υπόθεση.

Και σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο τόσο η στάση και παρουσία του Θ.Κολοκοτρώνη το 1822 με τον Δράμαλη,με τον Ιμπραήμ το 1825-26 και το αντάρτικο που οργάνωσε όσο και δύο άλλα κορυφαία γεγονότα. Η σφαγή στην Χίο και η έξοδος των Μεσολογγιτών. Η Ευρωπαική κοινή γνώμη συγκλονίστηκε και ξεσηκώθηκε για τους «εσταυρωμένους εκεί κάτω» και οι ηγεσίες των Μεγάλων δυνάμεων τάχθηκαν πλέον σαφώς και οριστικά υπέρ της δημιουργίας του αυτόνομου κράτους. Χωρίς όμως σχέδιο εθνικής κατεύθυνσης, απλα αυτόνομου κράτους. Πιθανόν Αρβανίτικου, πιθανόν Ελληνικού, πιθανόν Ελληνο-αρβανίτικου.

Η μάχη στο Ναβαρίνο την 20η Οκτωβρίου του 1827 μέσα σε τέσσερεις ώρες έκρινε τα πάντα. Την εθνική κατεύθυνση στο νέο κράτος έδωσαν αργότερα η Βαυαροί με τον Οθωνα όταν αποφάσισαν να δημιουργήσουν ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΆΤΟΣ προκειμένου να μιλάνε με μία μεριά μόνο. 

Προηγουμένως ο Καποδίστριας ανεπιτυχώς πήγε να εφαρμόσει στην Ελλάδα το Ελβετικό σύστημα των διαφορετικών καντονιών διαφορετικών διαλέκτων, αλλά δολοφονήθηκε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου