Αφιέρωμα στή Μικρασιατική καταστροφή.90 χρόνια μετά...Οταν η ιστορία διδάσκει αλλά καί προειδοποιεί...!!!
Δείτε στό τέλος τής ανάρτησης το αφιέρωμα-καταπληκτικό ντοκυμανταίρ του NATIONAL GEOGRAPHIC γιά τήν Μικρασιατική καταστροφή.Αυθεντικό από ξένο Ευρωπαίο απεσταλμένο τής εποχής που έζησε τα γεγονότα σάν αυτόπτης μάρτυς με αντικειμενικότητα.Διάρκεια 1 ώρα με τίτλο:
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ
Δείτε στό τέλος τής ανάρτησης το αφιέρωμα-καταπληκτικό ντοκυμανταίρ του NATIONAL GEOGRAPHIC γιά τήν Μικρασιατική καταστροφή.Αυθεντικό από ξένο Ευρωπαίο απεσταλμένο τής εποχής που έζησε τα γεγονότα σάν αυτόπτης μάρτυς με αντικειμενικότητα.Διάρκεια 1 ώρα με τίτλο:
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ
Σήμερα πολλοί ιστορικοί κρίνουν αυτήν την απόφαση τής εκτέλεσης τών 6,ώς μία από τίς πιό ακραίες πράξεις στήν Ιστορία τού Νεοελληνικού κράτους.Σημασία έχει ότι έγιναν τότε τεράστια λάθη χειρισμών τόσο σε διπλωματικό όσο καί σε στρατιωτικό επίπεδο από την ηγεσία του Αντιβενιζελικού μετώπου,που κέρδισε τίς εκλογές του 1920,με τό σύνθημα δήθεν να πάρουν πίσω τόν Ελληνικό Στρατό από τα παράλια.Αντί αυτού,πήγαν να κατακτήσουν τήν Κωνσταντινούπολη καί όλη την Τουρκία.Ανθρωποι λαικιστές,δημαγωγοί που παραπλάνησαν ένα λαό.
Πού το 1920 μέσα από τόν φιλικό τους τύπο,έκαναν επιθέσεις στόν Ανθρωπο πού διπλασίασε τήν Ελλάδα καί τόν χαρακτήριζαν προδότη και εθελόδουλο στα Ευρωπαικά συμφέροντα!!!Η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ Φιλοβενιζελική Εφημεριδα,δημοσιεύει στίς 2 Σεπτεμβρίου 1922,ένα απόσπασμα από τον Αντιβενιζελικό τύπο του 1920 καί θυμίζει τί έλεγαν τότε.
<<Θά πρέπει να πληροφορηθεί ο Ελληνικός στρατός ότι άν ευρίσκεται είς Μικράν Ασίαν δέν είναι εκεί διά τα συμφέροντα τής Ελλάδος καί την προστασίαν τών δούλων του αδελφών,αλλά διότι έτσι τό ηθέλησεν η παραφροσύνη και η προδοσία τού Βενιζέλου,υποβιβάσαντος τήν Ελευθέρα Ελλάδα είς όργανον μισθοφορικόν τών Ευρωπαικών συμφερόντων>>.Αυτά έγραφαν οι εφημερίδες του Αντιβενιζελικού μετώπου του 1920.Αντιβενιζελικό μέτωπο πού κέρδισε τίς εκλογές τού 1920 βασισμένο στό ψέμμα και τόν Λαικισμό.Αντιβενιζελικός συνασπισμός,αποτελούμενος από την Ακρα Δεξιά τής εποχής,τίς φιλοβασιλικές οργανώσεις αλλά καί το ΣΕΚΕ,(τότε ΚΚΕ).Καί τί έκαναν μετά τό ξέρουμε όλοι μας.Μπορεί η εκτέλεση τών έξι να αποτελεί μία ακραία κατάσταση πού έγινε κάτω καί από την πίεση τής εξαλλοσύνης τών μαζών,(τών ιδίων μαζών που φώναζαν υστερικά κατά του Βενιζέλου το 1920),αλλά η παραπάνω φωτογραφία με τους κατηγορούμενους στό εδώλιο περιέχει έναν συμβολισμό.Ποτέ μήν λές γιά <<κρεμάλες και προδότες>> γιατί δέν ξέρεις στό τέλος ποιός θα κάτσει στό εδώλιο.Καί κυρίως να σταματήσουμε να είμαστε έξαλλοι καί να φωνάζουμε υστερικά καί ανιστόρητα.Να αφήσουμε κατά μέρος,τίς κραυγές και τα ιδεολογήματα που μάς έχουν πιπιλίσει τό μυαλό και ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ.Να σκέφτούμε και να διάβασουμε....σκέψου και διάβασε..Διότι θα ξαναβρεθούμε μπλεγμένοι έτσι όπως κραυγάζουμε υστερικά σε μία νέα ενδεχόμενη Εθνική καταστροφή.Καί τότε και πάλι,έξαλλοι και ανιστόρητοι θα ζητάμε κρεμάλες,γιά αυτούς πού σήμερα αγκαλιάζουμε και ζητωκραυγάζουμε.ΣΥΝΕΛΘΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ!Η Ιστορία μας, είναι εδώ και μάς φωνάζει.Η επαναφορά του του Κωνσταντίνου στόν θρόνο από το Αντιβενιζελικό μέτωπο,έδωσε τήν ευκαιρία στούς συμμάχους να άρουν τήν εμπιστοσύνη τους στήν αναξιόπιστη πλέον Ελλάδα,ενώ κάποιοι άρχισαν να έχουν επαφές με τον Κεμάλ.Η νέα Ελληνική κυβέρνηση που προεκλογικά είχε διακηρύξει το σταμάτημα τού πολέμου καί την αποστράτευση τών στρατιωτών από την Μ.Ασία,όχι μόνο δέν τήρησε την υπόσχεση τής,αλλά τό επεξέτεινε σε πόλεμο επιθετικό.Το ίδιο διάστημα ο Κεμάλ ενισχύει συνεχώς τίς δυνάμεις του,στά βάθη τής Ανατολίας.Ενω παράλληλα συνέχιζε να τραβάει τους Ελληνες στά βάθη τής Μ.Ασίας μακρυά από τίς γραμμές ανεφοδιασμού,προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να τούς πλήξει αποφασιστικά.
Μετά τήν ήττα του Κεμάλ στό Αφιόν Καραχισάρ,την κατάληψη τής Κιουτάχειας από τούς Ελληνες,καί τήν αποτυχία αντεπίθεσης του Κεμάλ στό Εσκί Σεχίρ,ο Κεμάλ έδωσε εντολή στά στρατεύματά του γιά οπισθοχώρηση,πίσω από τίς γραμμές του Σαγγάρειου ποταμού,ενώ ταυτόχρονα σε διπλωματικό επίπεδο,έχτιζε πολιτικές καί οικονομικές σχέσεις προοπτικής,με τούς Ευρωπαίους πού τωρα πιά είχαν εγκαταλείψει τήν αναξιόπιστη Ελλάδα καί τήν πολιτική τής ηγεσία.
Τήν ίδια στιγμή από νέα ηγεσιά των Μπολσεβίκων στήν Ρωσία,ο Κεμάλ είχε εξασφαλίσει από ουδετερότητα έως καί φιλική θέση.
Οι θέσεις του Γούναρη καί του Κωνσταντίνου ήταν συνεχής επίθεση,επίθεση γιά την κατάληψη τής Αγκυράς.
Τον Αυγουστο 1921,στόν μέσον μίας απαράδεκτης ιστορικά,στρατιωτικά και εθνικά επιθετικής εκστρατείας,ο Ελληνικός στρατός αποτυγχάνει να καταλάβει τήν Αγκυρα.Αποτέλεσμα.Πάνω από 25.000 νεκροί Ελληνες στρατιώτες καί ένα ηθικό πού αρχίζει να καταρρέει.Παρά τίς έντονες αντιρρήσεις τών αξιωματικών,ο ανεκδιήγητος ιστορικά Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α,(γιατί ο Β τί ήταν;;),μαζί μέ τον Λαικιστή Δημήτριο Γούναρη,επιμένουν στή επιθετική τακτική.Η Ελλάδα αρχίζει να αντιμετωπίζει τό φάσμα μίας άμεσης οικονομικής χρεοκοπιάς.
Στις αρχές του 1922 οι οικονομικοί πόροι της Ελλάδας είχαν εξαντληθεί από το πόλεμο. Η χρηματοδότηση της Μικρασιατικής Εκστρατείας βρισκόταν σε κίνδυνο. Ήταν η περίοδος που οι Τούρκοι υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ άρχισαν να έχουν το πάνω χέρι στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Η περιοδεία του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη (1867-1922) και του Υπουργού Εξωτερικών Γεωργίου Μπαλτατζή (1868-1922) στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τη σύναψη δανείου δεν καρποφόρησε. Σε μία ύστατη προσπάθεια, στις 11 Φεβρουαρίου 1922 ο Γούναρης συμφώνησε με ομάδα άγγλων κεφαλαιούχων για δάνειο ύψους 15.000.000 δραχμών, που όμως δεν εκταμιεύτηκε ποτέ.
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Γούναρης έσπευσε να ενημερώσει τους στενούς συνεργάτες του σχετικά με την αποτυχία του ταξιδιού του στην Ευρώπη. Τους τόνισε ότι η χώρα χρειαζόταν επειγόντως πόρους, που δεν μπορούσαν να προέλθουν από τη χρονοβόρο διαδικασία της αύξησης της φορολογίας ή των δασμών.
Μόλις ολοκληρώθηκε η ενημέρωση, έμεινε μόνος στο πρωθυπουργικό γραφείο με τον Υπουργό Οικονομικών και Επισιτισμού Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη (1860-1922). Σύμφωνα με τον βιογράφο του, Αλέξανδρο Οικονόμου, ο Πρωτοπαπαδάκης σηκώθηκε από τη θέση του και απευθυνόμενος στον Γούναρη του είπε: «Δημητράκη, τα ηύρα τα λεπτά». Ο Γούναρης έμεινεν εμβρόντητος και τον εκοίταζε με ολάνοιχτα μάτια, χωρίς να αρθρώνη λέξιν. Ο Πρωτοπαπαδάκης, αντί άλλης εξηγήσεως, έβγαλε από το πορτοφόλι του εν εκατοντάδραχμον χαρτονόμισμα, το έκοψε εις δύο και επέδειξε τα τεμάχια κρατών αυτά προ των εκστατικών οφθαλμών του φίλου του. Ο Γούναρης δεν εκαταλάβαινε τι συμβαίνει. – Ενόμισα πως τρελλάθηκε, έλεγε κατόπιν. Αφού, λοιπόν, ο Πρωτοπαπαδάκης απήλαυσε το θέαμα, το οποίο παρείχε ο φίλος του, αποφάσισε να του εξηγήση το σχέδιόν του. Πλήρης θαυμασμού ο Γούναρης δια την ευφυά και απλουστάτην επινόησιν προσεπάθησεν εν τούτοις να εύρη κάθε πιθανήν αντίρρησιν διά την ορθότητα της εφαρμογής της. Και ηύρε, ως έλεγε, πολλάς, αλλ’ ουδεμία ηδύνατο να σταθή προ των επιχειρημάτων του Πρωτοπαπαδάκη. Απεδέχθη λοιπόν πλήρως το σχέδιόν του. Αμφότεροι ετήρησαν απόλυτον εχεμύθεια…». Επρόκειτο για ένα είδος εσωτερικού αναγκαστικού δανεισμού, με το πρωτότυπο μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος, της δραχμής εν προκειμένω.
Ένα μήνα αργότερα, στις 21 Μαρτίου 1922, ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, μιλώντας από το βήμα της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 1921-1922, αποκάλυψε το σχέδιό του για τη σύναψη αναγκαστικού εσωτερικού δανείου, επαναλαμβάνοντας την παράσταση που είχε δώσει ένα μήνα νωρίτερα ενώπιον του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη. Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτονόμισμα και το επέδειξε στη Βουλή λέγοντας: «Ιδού κύριοι, έν εκατοντάδραχμον. Προς τα δεξιά είναι η εικών του Γεωργίου Σταύρου, προς τα αριστερά το Βασιλικόν Στέμμα. Ευθύς ως το νομοσχέδιον ψηφισθή θα διχοτομήσω το εκατοντάδραχμον (ο κύριος υπουργός βγάζει από το χαρτοφυλάκιόν του μίαν ψαλλίδα γραφείου και προ της εκθάμβου Βουλής κόπτει εις δύο το εις χείρας του χαρτονόμισμα). Και το τεμάχιον το φέρον την εικόνα του Γ. Σταύρου θα εξακολουθήση κυκλοφορούν ως νόμισμα 50 δραχμών, το δε έτερο ήμισυ-αφού το στέμμα-θα αποτελή ομολογίαν 50 δραχμών». Η έκπληκτη Βουλή δέχθηκε την αγόρευση Πρωτοπαπαδάκη με «διαμαρτυρίας,καί γέλωτας, όπως αναφέρονται στα Πρακτικά της σώματος.
Εκείνη τήν περίοδο,του 1921 ο πρίγκηπας Ανδρέας,αδερφός του Βασιλιά Κωνσταντίνου καί πατέρας του Φιλίππου,συζύγου σήμερα τής Βασιλισσας Ελισσάβετ,γράφει στόν Ιωάννη Μεταξά από την Σμύρνη:
<<Aπαίσιοι πραγματικά είναι οι εδώ Ελληνες.Εκτός ελαχίστων.Επικρατεί Βενιζελισμός Ογκώδης.Κατά την εορτήν του Αγίου Ελευθερίου είχον κλείσει σχεδόν,όλα τα καταστήματα.Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσομεν τήν Σμύρνην είς τόν Κεμάλ.Διά να τούς πετσοκόψει όλους αυτούς τούς αχρείους.Οι οποίοι φέρονται ούτως,όπερ του φοβερού αίματος πού εχύσαμεν εδώ>>
Το πρωί της 13ης Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός τού Κεμάλ Ατατούρκ εξαπολύει επίθεση στις ελληνικές δυνάμεις στο Αφιόν Καραχισάρ. Η επίθεση των Τούρκων, την οποία διεύθυνε ο ίδιος ο Κεμάλ, ήταν αναμενόμενη παρ'ολα αυτά αιφνιδίασε με την ποιότητα της την ηγεσία του Ελληνικού στρατού που περίμενε να αντιμετωπίσει άτακτα σώματα στρατού.
Είναι η αρχή τής μεγαλύτερης Εθνικής Καταστροφής,από συστάσεως του Νεοελληνικού κράτους.Η αρχή έγινε με τίς αδικαιολόγητες εκλογές τού 1920,όταν όλο τότε το Αντεβενιζελικό μέτωπο,(από την άκρα Δεξιά τής εποχής μέχρι το ΣΕΚΕ-τότε ΚΚΕ),συνασπίστηκαν σε κοινό εκλογικό μέτωπο και κέρδισαν τίς εκλογές.
Από τον Σεπτέμβριο του 1921 ο κύριος όγκος των δυνάμεων του Ελληνικού στρατού είχε συγκεντρωθεί στο Αφιόν Καραχισάρ. Οι ανώτεροι αξιωματικοί πίστευαν ότι ελέγχοντας το Αφιόν Καραχισάρ μπορούσαν να ανακόψουν την τροφοδοσία του Τουρκικού στρατού. Η ανώτερη ηγεσία του ελληνικού στρατού είχε υποτιμήσει τα στρατιωτικά σώματα του Κεμάλ με αποτέλεσμα να παραμελήσει την άμυνα των συνόρων και να αρχίσει να καταστρώνει σχέδια κατάληψης της Κωνσταντινούπολης.
Σε αντίθεση με τους Έλληνες αξιωματικούς, οι οποίοι βρίσκονταν σε μια μεγάλη πλάνη, ο Κεμάλ Ατατούρκ γνώριζε πολύ καλά τις δυνάμεις του στρατού αλλά και τις μαχητικές ικανότητες του αντιπάλου στρατοπέδου. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τους 177.000 Έλληνες στρατιώτες, μόνο οι 70.000 ήταν μάχιμοι ενώ οι υπόλοιποι απασχολιόντουσαν σε διοικητικές υπηρεσίες. Ο τουρκικός στρατός είχε φροντίσει να εφοδιαστεί με καινούρια ανεπτυγμένα πυροβόλα, τα οποία τελικά έκριναν την έκβαση της μάχης στο Αφιόν Καταχισάρ. Σε αντίθεση με τους Έλληνες αξιωματικούς, οι οποίοι είχαν κερδίσει αξιώματα χωρίς να έχουν πολεμήσει σε πεδία μαχών, οι Τούρκοι αξιωματικοί είχαν λάβει μέρος σε πολλές δύσκολες μάχες και είχαν κερδίσει επάξια τον βαθμό τους.
Η πολιτική επικράτηση τής μόνιμης ιστορικά Ελληνικής Εθνικιστικής Μπουρδολογίας,που η Ιστορία αποκαλεί Μεγάλη Ιδέα κόστισε πάρα-πολύ.Είχε ξαναγίνει το 1878,το καταστροφικό 1897,και επαναλήφθηκε το 1974.
Η Ιστορία υπάρχει γιά να διδάσκει.Εξαιρείται αυτή η Χώρα και οι κάτοικοί τής.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:http://bit.ly/OUjKh3
Τέσσερα χρόνια μετά τό 1920 τόν ζητωκραύγαζαν.
1922.ΑΘΗΝΑ. ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΓΟΝΑΤΑΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ. ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ. |
1919.ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ. ΚΟΡΔΕΛΙΟ ΣΜΥΡΝΗΣ. ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΑΠΟΒΑΘΡΑ ΜΕ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΜΕ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΟΡΟΦΑ ΑΣΤΙΚΑ ΟΙΚΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑ |
ΠΕΙΡΑΙΑΣ. Η ΠΕΙΡΑΙΑΣ.1922.ΑΦΙΞΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ. ΠΛΗΘΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ.<<ΠΑΝΕ ΚΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΡΆΒΙΑ ΦΟΡΤΩΜΕΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ>> |
ΠΕΙΡΑΙΑΣ. ΣΚΗΝΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΕΣ ΣΕ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ. |
ΠΕΙΡΑΙΑΣ. ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ.<<ΚΙ ΑΠ ΤΟΝ ΘΆΝΑΤΟ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΕΊΣΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ>> |
Διάβαστε το παρακάτω ενδιαφέρον απόσπασμα από ένα βιβλίο ενός αριστερού καί πρόσφυγα,που δέν είναι πιά κοντά μας στό αμέσως παρακάτω link:
Επιτροπεία η Εθνική Λεηλασία!!Αραγε οι Ξένοι φαίνε γιά ολα;; http://filikietaireia.blogspot.gr/2012/03/blog-post_3595.html
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ. Η ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ. ΑΠΟΨΗ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΗΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑΣ. ΝΕΚΡΟΙ ΟΠΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΙΙ ΜΕΡΑΡΧΙΑ. |
1922 Νοεμβριος.ΠΕΙΡΑΙΑΣ. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΡΑΚΕΝΔΥΤΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ. |
ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1922. Η ΑΦΙΞΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ. |
ΠΕΙΡΑΙΑΣ. Η ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ. ΣΚΗΝΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ. ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ TA ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ. |
Αφιον Καραχισάρ,φωτογραφία 1922,διακρίνονται οι Μιναρέδες και ο χαρακτηριστικός Βράχος |
Μικρασιατικό μέτωπο.Στρατιώτες και αξιωματικοί Φωτογραφία 1922 κοντά στό Αφιόν Καραχισάρ. |
Μικρασιατικό μέτωπο Στρατιώτες και αξιωματικοί τής VII Μεραρχίας σε ανάπαυλα. |
Μικρασιατικό μέτωπο.Σε ανάπαυλα Ελληνες στρατιώτες παίζουν ποδόσφαιρο και φωτογραφίζονται |
Καί κάποιες φωτογραφιές που μάς θυμίζουν τήν εποχή τής Ελληνικής ανάκαμψης μετά το καταστροφικό 1897.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ,ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1909 ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ,ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΆΦΙΞΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ. |
Το ιστορικό οίκημα που έγινε η πρωτη μυστική σύσκεψη του Στρατιωτικού συνδέσμου το 1909,που άλλαξε την ροή τής Νεοελληνικής Ιστορίας.Στίς σημερινές οδούς Ασωμάτων και Παπαδιαμαντοπούλου. |
Το ιστορικό καταδρομικό Αβέρωφ και τό Λήμνος σε φωτογραφία πρίν τήν Ιστορική ναυμαχία τής Ελλης. |
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΑΙΡ ΤΟΥ NATIONAL GEOGRAPHIC.
Η τραγωδία της καταστροφής της Σμύρνης το 1922. Η Μικρασιατική καταστροφή. Ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα από το ΝΑΣΙΟΝΑΛ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚ. Με τίτλο '' Η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών ΄΄.
Η τραγωδία της καταστροφής της Σμύρνης το 1922. Η Μικρασιατική καταστροφή. Ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα από το ΝΑΣΙΟΝΑΛ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚ. Με τίτλο '' Η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών ΄΄.
Ρωμιοσύνη,ρωμιοσύνη,δέν θα ησυχάσεις πιά,
ενα χρόνο ζείς ειρήνη και τριάντα στην φωτιά...
Πετρα πέτρα χτίσαμε μιά φτωχη γωνία
την ζωή μας κλεισαμε μές στήν Κοκκινιά...
Μα το βράδυ πούρχεται τ όνειρο μάς παίρνει,
στήν Πέργαμο μας φέρνει καί στόν Μαρμαρά..
Μεσ τον μαχαλά πέφτει κουμπουριά....
Σάν ημουνα παιδί κι εγώ
φτερούγιζα απ τήν κούνια μου,
όμως μαχαίρια έβλεπα στίς πόλης τα καντούνια,
κυνηγημένος μιάν αυγή ετράβηξα τούς δρόμους,
φωτιά στα πόδια μου η Γή,
καί μοναξιά στούς ώμους........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου