Η ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1913-1922.
Πρόλογος
100 χρόνια κλείνουν φέτος από τό 1912 καί τήν αφετηρία τών Βαλκανικών πολέμων.Μία περίοδος πού έληξε τό 1913,μέ τήν δεύτερη φάση τών Βαλκανικών πολέμων καί τήν συνθήκη του Βουκουρεστίου,(27 Ιουλίου 1913),εκεί όπου η Ελλάδα κατοχυρώνει τά νέα τής σύνορα χάρη στήν πρωταγωνιστική συμμετοχή στήν πολιτική ζωή τής Χώρας από τό τό 1910 τού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η ταραγμένη δεκαετία,(1913-1922) πού ξεκινά μέ τήν συνθήκη του Βουκουρεστίου τό 1913,είναι η καθοριστική δεκαετία πού τερματίζει οριστικά τήν παραμονή τού Ελληνικού στοιχείου πού ζεί καί αναπτύσσεται επί αιώνες στήν Μικρά Ασία στόν Πόντο καί στίς παρακαυκάσιες περιοχές καί την συμπύκνωση του στόν γεωγραφικό χώρο του Ελλαδικού κράτους.
Η Ιστορία είναι ένα απέραντο πέλαγος γεγονότων πού συνδυάζονται.Ενα πέλαγος μέ θολά νερά,όπου ο καθένας ψαρεύει καί εξαρτάται πάντα από τό τί ψαριά θά πιάσει.
Νομίζω πώς Ιστορία σημαίνει ερμηνεία τών γεγονότων.Οσο πιό "μπαγιάτικη" είναι αυτή η προσέγγιση και η ερμηνεία,τόσο καί πιό αξιόπιστη.Η ιστορική καταγραφή μέ "εν βρασμώ ψυχής" δέν είναι Ιστορία.Τά ίδια όμως τά ιστορικά γεγονότα είναι απλά.Στά σχολεία μάς μάθαιναν καί ακόμα μαθαίνουν οι δάσκαλοι τά ιστορικά γεγονότα.Αλλά η Παιδεία στερείται από Ιστορικές ερμηνείες.Εστω και μέ τήν αντιπαραβολή αντικρουόμενων ερμηνείων.
Η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και συμπεριφορά ατομικά τών ηγετών που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα,αλλά καί η ψυχοσύνθεση καί συλλογική συμπεριφορά τών μαζών,παίζουν μεγάλο ρόλο στήν ερμηνεία.Αυτό πιά κανένας σύγχρονος Ιστορικός δέν μπορεί νά τό παραβλέψει.Ειδικά ύστερα,από τήν επανάσταση πού προσέφερε στήν κοινωνιολογία η Ψυχανάλυση καί τήν επιτομή στό ανθρώπινο ασυνείδητο ατομικά καί στό κοινωνικό ασυνείδητο συλλογικά.
ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΛΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΠΟΛΟΙ
Η Ιστορία πού μέχρι σήμερα έχει γραφτεί γύρω από αυτήν τήν ταραγμένη δεκαετία,(1913-1922),πού θά καθορίσει πιά τίς επόμενες δεκαετίες,τόσο τήν πορεία του Νεοελληνικού κράτους,όσο καί τού Νεοτουρκικού κράτους,αλλά καί τίς σχέσεις μεταξύ τους,πού αφορά κυρίως τήν κυριαρχία η τήν συγκυριαρχία στό Αιγαίο,έχει δύο κυρίαρχους ιστορικούς πόλους.
Τήν Κεμαλική αντίληψη καί τήν Εθνοκεντρική Ελληνική αντίληψη.Καί οι δύο απέχουν από την αλήθεια.Καί οι δύο έχουν βάλει τό αλάτι τής πλαστογραφίας γιά νά μανιπουλάρουν τήν Ιστορία στά μέτρα τους ο καθένας.
Πρίν από τό 1922 δέν υπάρχει Τουρκία μέ την έννοια πού σήμερα ξέρουμε.Σέ αυτό υπάρχει μεγάλη σύγχυση.Πρίν τό 1922 υπάρχει μία πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία.Μέ ανομοιογενείς πληθυσμούς καί εθνολογικά καί θρησκευτικά.Η νέα Τουρκία χτίστηκε πάνω στήν Καμμένη Γή,Χριστιανών-Αρμενίων καί Εβραίων.Αλλά καί στήν ανικανότητα του Ελλαδίτικου χώρου νά χειριστεί καί νά αξιοποιήσει τίς ευκαιρίες πού παρουσιάστηκαν τήν περίοδο 1915 έως 1920,αλλά καί ατυχείς στρατιωτικές καί πολιτικές επιλογές ακόμα καί μετά τό 1920,όταν η Ελλάδα είχε μείνει σχεδόν μόνη σέ μία μικρασιατική εκστρατεία.Μία Ελληνική ανικανότητα τού Ελλαδίτικου πολιτικού κόσμου,πού έκρυβε πίσω από αυτήν τήν "ανικανότητα" καί συνειδητές επιλογές.Τούτο σημαίνει πώς αυτό πού η Ιστορία έχει καταγράψει ώς ανικανότητα,μπορεί νά καταγραφεί πιά καί ως "κρυφή θέληση".Είναι αυτό πού λέει απλά η ερμηνεία τού καθημερινού άνθρώπου:"Πού πάω νά μπλέξω τώρα μέ αυτούς νά μου χαλάσουν τό μαγαζί".Οπου μαγαζί τό στενό γεωγραφικά Νεοελληνικό κράτος μόρφωμα.
ΜΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η ίδρυση τού μικρού τότε Νεοελληνικού κράτους,τήν δεκαετία,(1821-1831),έγινε κάτω από τήν ανάγκη τών μεγάλων δυνάμεων νά αναδιαμορφώσουν τόν χάρτη,απέναντι στήν Οθωμανική αυτοκρατορία πού άρχισε νά δείχνει τά πρώτα συμπτώματα κατάρρευσης.
Παρά τήν ανεξαρτητοποίηση,τό νέο καί μικρό τότε Νεοελληνικό κράτος,ουδέποτε κατάφερε νά φτιάξει τίς αστικές εκείνες δομές,τόσο στήν οικονομία,όσο καί στο κράτος,προκειμένου νά συμπορευθεί μέ τήν υπόλοιπη Ευρώπη,σέ έναν αστικό εκσυγχρονισμό.Οι δομές παρέμειναν όπως επί Σουλτάνου,κοτζαμπασικες,καί οι Κοτζαμπάσηδες ανέλαβαν τά καθήκοντα τού Σουλτάνου σέ ένα κράτος Ελληνικό μέ άθικτες τίς Οθωμανικές δομές και στρατηγικές.Το δοβλέτι πήρε απλά ελληνικό όνομα.Η οικονομία ακόμα καί στήν ανατολή τού 20ου αιώνα παρέμενε σχεδόν φεουδαρχική.
Η νέα αστική τάξη πού δημιουργείται στό Νεοελληνικό μόρφωμα,λειτουργεί τυπολατρικά ώς αστική τάξη,μή έχουσα σχέση καμμία μέ τίς αντίστοιχες Ευρωπαικές.Είναι μία τάξη πρώην Κατσαπλιάδων,που φόρεσαν τίς ευρωπαικές ρεντικότες,αλλά παρέμειναν κατσαπλιάδες.Μία τάξη κρατικοδίαιτη,πού τό μόνο πού τήν ενδιαφέρει είναι πώς νά ροκανίζει μαζί μέ τούς Κοτζαμπάσηδες πολιτικούς καί Βουλευτές,πρώην κλεφταρματωλούς,τά Ευρωπαικά καί πάσης φύσεως δάνεια.Είναι μία αστική τάξη χωρίς εθνική συγκρότηση χωρίς κάν ίχνος Εθνικής συνείδησης.Μέ στενό εναγκαλισμό μέ τό φεουδαρχικού τύπου πολιτικό σύστημα,πού στό γενικό φάγωμα τών δανείων,πετάνε καί τά ανάλογα ψίχουλα στήν κοινωνία τών πελατών.Από τότε έτσι λειτουργούσε τό Ελληνικό σύστημα,μέχρι καί σήμερα.Ενας ανταγωνισμός από τήν αρχή τής πορείας τού Ελλαδίτικου κράτους μεταξύ,πολιτικών,(πρώην κλεφταρματωλών) καί μίας αστικής τάξης,(πρώην κατσαπλιάδων),γιά τό ποιοί θά φάνε τά περισσότερα από τά ευρωπαικά δάνεια,τά οποία πέφτουν εδώ σέ μία απίστευτη μαύρη τρύπα,μέσα από σχέσεις διαπλοκής.Μία μαύρη τρύπα Ελληνικής κλεψιάς,"μέ τήν βοήθεια τού Θεού τών Ελλήνων",πού καί αυτός ακόμα έχει αηδιάσει μέ αυτά πού βλέπει.
Ο εθνικός διχασμός τού 1916,έχει τήν βάση του καί τίς ρίζες του από πολύ παλιά.Ηδη ο πρώτος διχασμός,αλλά καί οι πρώτες θεωρίες περί αιματολογίας,εμφανίζονται τό 1829,όταν οι Κοτζαμπάσηδες άρχισαν τίς ανταρσίες κατά τού ΕΤΕΡΟΧΘΟΝΑ Καποδίστρια,ό οποίος ήθελε νά φτιάξει "Ελβετία" καί εδώ, τρομάρα του!!!
Ο Εθνικός διχασμός συνεχίστηκε μέ τήν μαφιόζικη αρχισυμμορία τού Μακρυγιάννη.Μόνο ένας απατεώνας,αρχιτοκογλύφος,αρχαιοκάπηλος και καταπατητής εθνικών εκτάσεων,ή ένας χωμένος στήν Νιρβάνα τού χασισιού θά μπορούσε νά γράψει τέτοια παραληρηματικά "απομνημονεύματα"Καί ο Μακρυγιάννης σίγουρα δέν τά έγραψε έτσι επειδή ζούσε στήν απόλυτη μαστούρα ουσιών,τά έγραψε έτσι ακριβώς επειδή ήταν ένας απατεώνας.Μόνο πού βόλευε πολύ τούς ντόπιους Ελλαδίτες αυτά πού έγραφε.Γιαυτό γιά μία ακόμα φορά χρεοκοπήσαμε.Γιαυτό τσαλαβουτάμε 190 χρόνια στίς λάσπες μίας ηθικής χρεοκοπίας.
ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΧΘΟΝΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ο Μακρυγιάννης λοιπόν καί η συμμορία του,(Παλαμήδης καί σία)κατόρθωσαν νά περάσουν από την Βουλή του 1844 τήν ρύθμιση νά μήν μετέχουν τής πολιτκής οι ετερόχθονες Ελληνες,νά μήν εκλέγονται σέ αξιώματα.Τό δοβλέτι ήταν δικό τους,ήταν τών αυτοχθόνων.Ακόμα καί σήμερα οι ετερόχθονες Ελληνες δέν μπορούν νά ψηφίσουν στίς Πρεσβείες τών χωρών που διαμένουν.Ο Μακρυγιάννης ζεί καί μάς οδηγεί.Αλλωστε τί τούς ήθελαν τούς ετερόχθονες τότε;Νά μπλέξουν στά πόδια τους;Μιά χαρά οι αυτόχθονες μασούλαγαν τά δημόσια ταμεία.Να τούς χαλάσουν τήν μάσα;
Τό Ελλαδικό κράτος,μέχρι τήν εμφάνιση του Βενιζέλου είναι ένα καχεκτικό μόρφωμα,βουτηγμένο στήν διεθνή ανυποληψία και τήν χλέυη.Συγκρούσεις,μικροί καί μεγάλοι εμφύλιοι σπαραγμοί,κακοδιαχείριση,λεηλασία τών ταμείων,Κοτζαμπασισμός στήν πολιτική ζωή και εθνικά νταηλίκια τύπου 1878-1897 πού οδηγούσαν σέ πισωγυρίσματα καί καταστροφές.Δυό φορές τουλάχιστον κινδύνεψε νά αφανισθεί τόν 19ο αιώνα η τότε Μικρή Ελλάδα,που οι Αγγλοι τής χάρισαν τό 1881 μέ τήν συνθήκη του Βερολίνου τήν Θεσσαλία καί τους τήν ξαναχάρισαν,όταν οι Ελληνες τήν ξαναέχασαν από τούς Οθωμανούς τό 1897.Ηταν τότε πού προκειμένου νά πληρώσουν μία υπέρογκη αποζημίωση στήν Οθωμανική αυτοκρατορία,μπήκαν στό Διεθνή Οικονομικό έλεγχο.
Η κοινωνία σέ μεγάλο βαθμό όλο τόν 19ο αιώνα ήταν φοβική.Αγεται καί φέρεται από ακραίους λαικιστές πολιτικούς.Κλειστή απέναντι σέ κάθε νεωτερικό.Θεωρούσε τούς ετερόχθονες κάτι σάν μιάσματα.Δέν ήταν θέμα διαφοράς πολιτισμού μεταξύ ετεροχθόνων και αυτοχθόνων Ελλήνων,όπως διατείνονται μερικοί.Ηταν απλά θέμα έλλειψης πολιτισμού από την κοινωνία τών αυτοχθόνων.Κυρίως η αντιπάθεια ήταν σέ μεγάλο βαθμό απέναντι στούς ετερόχθονες Ελληνες τής Ανατολής καί τής Μικράς Ασίας,τούς οποίους πολλοί εδώ θεωρούν ώς οιωνεί εχθρούς του "Ελλαδίτικου χωραφιού".Αυτό θά φανεί αργότερα στόν Εθνικό διχασμό τού 1916 καί τήν στάση κυρίως τών ντόπιων Νεοελλαδιτών τής Νότιας Ελλάδας,(από Ρούμελη και κάτω)καθώς καί τήν αποδοχή από την Ελλαδίτικη κοινωνία τών δημαγωγικών εξαγγελιών τής Ενωμένης Αντιβενιζελικής αντιπολίτευσης,πρίν τίς τραγικές εκλογές τού 1920.
ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ
(Η παλιά εντός συνόρων Ελλάδα καί η άλλη εκτός συνόρων μίας άλλης πολυπολιτισμικής "Ελλάδας' )
Οι νομοθετικές ρυθμίσεις πού έρχονται στήν Οθωμανική αυτοκρατορία κάτω από τήν πίεση τών μεγάλων αλλαγών πού συντελούνται διεθνώς,μέ τήν παραχώρηση τού ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ τής αυτοκρατορίας,σέ Ελληνες Χριστιανούς,Αρμένιους,Εβραίους,κ.λ.π,κατοίκους-υπήκοους τής αυτοκρατορίας,πού μέχρι πρότινος θεωρούντο απλά ΓΚΙΑΟΥΡΗΔΕΣ,(άπιστοι),και πλήρωναν μόνο χαράτσια στόν Σουλτάνο,ανοίγει τόν δρόμο σέ πολλούς Ελληνες νά αναπτύξουν επιχειρηματικές και εμπορικές αλλά καί επιστημονικές δραστηριότητες.Μία νέα δυναμική αστική τάξη αναπτύσσεται έξω από τόν καχεκτικό Ελλαδικό χώρο από Ελληνες,οχι υπήκοους του Ελλαδικού κράτους,αλλά τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,μέ βασικό άξονα τήν γραμμή Κωνσταντινούπολη-Σμύρνη.Μία αστική τάξη χωρίς κρατικοδίαιτες συναλλαγές μέ τό Ελλαδικό κράτος καί τό Ελλαδικό πολιτικό σύστημα,που καμμία ανάγκη δέν τό έχει.Μία τάξη πού ανοίγει τά φτερά τής διεθνώς ακόμα καί μέχρι τίς ΗΠΑ.Τήν ίδια στιγμή που η Γεωγραφική Ελλάδα,σπαράσσεται από πολιτική αστάθεια,εθνικές καταστροφές και διεθνείς οικονομικούς ελέγχους,η άλλη Ελλάδα εντός οθωμανικής αυτοκρατορίας ακμάζει.Στίς αρχές του 20ου αιώνα,μέ τό λιμάνι τής Σμύρνης συναλλάσσονται 80 περίπου διεθνείς Ναυτιλιακές εταιρείες.Σέ μία κοσμοπολίτικη,πολυπολιτισμική Σμύρνη,που είναι μία Ευρωπαική Πρωτεύουσα πού ενώνει Ευρώπη μέ Ασία.Ανατολή μέ Δύση.Και μέ κυρίαρχη πλειοψηφία τό ακμάζον Ελληνικό στοιχείο.Μία Σμύρνη,πού η Αθήνα εκείνο τόν καιρό είναι μία φτωχή συγγενής.Σέ αυτήν την φτωχή συγγενή θάρθουν πάμφτωχοι οι κάτοικοι τής Σμύρνης μερικά χρόνια αργότερα.
Αυτή η νέα Ελληνική αστική τάξη εντός Οθωμανικής αυτοκρατορίας καί εκτός Ελληνικής γεωγραφικής κακοδαιμονίας,στά 6.500 περίπου εργοστάσια καί βιοτεχνίες,στό 50% περίπου είναι Ελληνες ιδιοκτήτες.Τό υπόλοιπο,Αρμένοι,Εβραίοι καί Μουσουλμάνοι διαφόρων εθνικοτήτων.46% Ελληνες τραπεζίτες,52% Γιατροί κ.λ.π.
Ολη αυτή η υγιής Ελληνική ετερόχθων αστική τάξη,που δραστηριοποιείται έξω από τόν γεωγραφικό Ελληνικό καχεκτικό χώρο,θά εξαφανιστεί ουσιαστικά,αργά καί σταθερά τήν ταραγμένη δεκαετία του 1913-1922.Μαζί μέ όλον τόν Ελληνισμό τής Ιωνίας καί τού Πόντου,που επί αιώνες ζούσανε σέ αυτήν τήν περιοχή.Μέ αρχή τήν εθνοκάθαρση τών Νεότουρκων που ξεκίνησε τό 1914,καί λήξη τήν Μικρασιατική καταστροφή καί τήν καταστροφή τής Σμύρνης.Σέ αυτήν την τεράστια εθνική καταστροφή,μέγαλο ρόλο έπαιξε και η ανικανότητα του Ελληνικού κράτους καί τού πολιτικού του συστήματος,(πού πλήν ενός Βενιζέλου πού είχει πιάσει τό μήνυμα τών καιρών),απέδειξε τήν καχεκτικότητά του,αλλά καί τήν ιστορικά πιά αποδεδειγμένη σειρά συνειδητών καί άλλων λαθών μέ τά οποία έχασε τήν μεγάλη ιστορική ευκαιρία νά είναι σήμερα ένα καί σύγχρονο Ευρωπαικό κράτος μέ μεγάλη γεωστρατηγική σημασία σέ αυτόν τόν τομέα τής Νοτιοανατολικής Μεσογείου.Πού νά τό σέβονται φίλοι καί εχθροί.Καί νά είναι ο καθοριστικός παράγοντας σταθερότητας και οικονομικής δύναμης στήν όλη περιοχή.
1908 ΚΙΝΗΜΑ ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
Ακολουθούν καί άλλα σώματα εθελοντών,όταν πιά και επισήμως η Ελληνική κυβέρνηση τό 1905 υιοθετεί τόν Μακεδονικό αγώνα.Ο Παύλος Μελάς σκοτώνεται τό 1904 στήν Σιάτιστα.Καί ο Μακεδονικός αγώνας τερματίζεται τό 1908,ξαφνικά όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία αποφασίζει νά φτιάξει σύνταγμα.
Τό 1908,τρείς "πασάδες"μία τριανδρία αποκαλούμενοι Νεότουρκοι,ο Εμβέρ,ο Ταλαάτ καί ο Τζεμάλ πού ελέγχουν τό κόμμα "Ενωση καί πρόοδος" καί πού αποτελεί στήν ουσία μία ακραία Εθνικιστική μιλιταριστική οργάνωση πολιτικο-στρατιωτικού χαρακτήρα κάνουν κίνημα.Στό κίνημα αυτό συμμετέχει τότε καί ένας άγνωστος χαμηλοβαθμος αξιωματικός.Ο Μουσταφά Κεμάλ,πού μερικά χρόνια αργότερα θά ονομασθεί ΑΤΑΤΟΥΡΚ,(πατέρας τών Τούρκων-καί όχι άδικα).
Με τον όρο Νεότουρκοι (τουρκ. Jöntürkler) εννοείται το τουρκικό εθνικιστικό κόμμα «Ένωση και Πρόοδος» της μεταρρύθμισης που ξεκίνησε στην τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη το 1908. Στα συμφραζόμενα του όρου Νεότουρκοι εντάσσονται αξιωματικοί, πολιτικοί και διανοούμενοι, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν για την επαναφορά του Συντάγματος του 1876, υιοθετώντας το σύνθημα Ελευθερία (Hurriyet), Ισότητα (Musavat) και Δικαιοσύνη (Adelat). Βασικοί στόχοι του κινήματος ήταν η κατάλυση της απολυταρχίας του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β' και η εγκαθίδρυση ενός εκσυγχρονισμένου κράτους στο ευρωπαϊκό πρότυπο, που θα μπορούσε να διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα της αυτοκρατορίας, καθώς και να αντισταθεί στις επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων.
Οι στόχοι αυτοί τών Νεοτουρκων,υποτίθεται πώς απευθύνονται,πρός όλους τούς υπηκόους τής τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας,Ελληνες Χριστιανούς,Βούλγαρους,Σέρβους,Εβραίους,Αρμενίους κ.λ.π.Υπόσχονται ισοτιμία και ισοπολιτεία.Αυτή η παραπλανητική προπαγάνδα γίνεται αφορμή νά σταματήσουν οι αυτονομιστικές τάσεις πληθυσμών στήν Μακεδονία.Γρήγορα όμως όλοι καταλαβαίνουν πώς οί στόχοι τών Νεότουρκων είναι τελείως διαφορετικοί
Ο πραγματικός στόχος τους,παρά τίς διακηρύξεις περί τού αντιθέτου,είναι μία ευρεία επιχείρηση Εθνοκάθαρσης,όλων τών πληθυσμών πού εθνολογικά δέν ανήκουν στόν στενό πυρήνα,τού Νέου τουρκικού κράτους,πού οραματίζονται.
Στήν Αθήνα τό παλιό πολιτικό σύστημα βρίσκεται έν υπνώσει καί βουτηγμένο στήν διαφθορά.Η απειλή κυρίως τών Νεότουρκων,αλλά καί η ανάγκη πιά που καθίσταται επιτακτική προσταγή από την κοινωνία γιά ριζικες κοινωνικές αλλαγές,ωθεί μία μεγάλη ομάδα,κατώτερων καί μεσαίων Ελλήνων αξιωματικών νά δημιουργήσουν τό γνωστό πιά στήν ιστοριά ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ,στό Γουδί τό 1909.
Το παλιό πολιτικό σύστημα βλέπει όλο τό εγχείρημα μέ κακό μάτι.Παρά ταύτα όλο σχεδόν τό στράτευμα προσχωρεί στο κίνημα.Ακόμα καί ο Βασιλιάς Γεώργιος,άν και επιφυλακτικός δέχεται τούς όρους τους.Είμαστε πιά τρία χρόνια πρίν τό 1912 καί ένα Βενιζέλο πού έρχεται από την Κρήτη μέ ομόφωνη απόφαση-πρόταση τού στρατιωτικού συνδέσμου καί γίνεται Πρωθυπουργός τό 1910.
Η επιτυχία τής Ελλάδας τόσο στήν πρώτη όσο καί στήν δεύτεη φάση τών Βαλκανικών πολέμων,βασίζεται κατ'εξοχήν στήν ικανότητα,στήν οξυδέρκεια,τήν διοτατικότητα καί τήν απίστευτη διπλωματική ικανότητα τού ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.Αλλά καί τήν εκτίμηση πού έχει σέ όλην τήν Ευρώπη,η οποία βλέπει επιτέλους ένα Ελληνα Αξιόπιστο ηγέτη.
Η περίοδος τών Βαλκανικών πολέμων λήγει μέ τήν συνθήκη του Βουκουρεστίου,(27 Ιουλίου 1913),εκεί όπου η Ελλάδα κατοχυρώνει τά νέα τής σύνορα χάρη στήν πρωταγωνιστική συμμετοχή στήν πολιτική ζωή τής Χώρας από τό τό 1910 τού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η συνθήκη όμως του Βουκουρεστίου,πού ήταν κατά βάση συνθήκη μεταξύ τών Χριστιανικών κρατών τών Βαλκανίων,αλλά καί η συνθήκη πού υπογράφεται λίγο αργότερα στήν Αθήνα,μεταξύ Ελλάδας καί Οθωμανικής αυτοκρατορίας,(πού μάλλον αυτοκρατορία δέν είναι πιά),μέ την οποία παραχωρήθηκαν τά νησιά τού Β.Αιγαίου στήν Ελλάδα,ουδόλως έλυσαν ένα μέχρι τότε διεθνές πρόβλημα στήν περιοχή.Αυτό πού ιστορικά ονομάζεται ως ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ.
Πρόλογος
100 χρόνια κλείνουν φέτος από τό 1912 καί τήν αφετηρία τών Βαλκανικών πολέμων.Μία περίοδος πού έληξε τό 1913,μέ τήν δεύτερη φάση τών Βαλκανικών πολέμων καί τήν συνθήκη του Βουκουρεστίου,(27 Ιουλίου 1913),εκεί όπου η Ελλάδα κατοχυρώνει τά νέα τής σύνορα χάρη στήν πρωταγωνιστική συμμετοχή στήν πολιτική ζωή τής Χώρας από τό τό 1910 τού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η ταραγμένη δεκαετία,(1913-1922) πού ξεκινά μέ τήν συνθήκη του Βουκουρεστίου τό 1913,είναι η καθοριστική δεκαετία πού τερματίζει οριστικά τήν παραμονή τού Ελληνικού στοιχείου πού ζεί καί αναπτύσσεται επί αιώνες στήν Μικρά Ασία στόν Πόντο καί στίς παρακαυκάσιες περιοχές καί την συμπύκνωση του στόν γεωγραφικό χώρο του Ελλαδικού κράτους.
Η Ιστορία είναι ένα απέραντο πέλαγος γεγονότων πού συνδυάζονται.Ενα πέλαγος μέ θολά νερά,όπου ο καθένας ψαρεύει καί εξαρτάται πάντα από τό τί ψαριά θά πιάσει.
Νομίζω πώς Ιστορία σημαίνει ερμηνεία τών γεγονότων.Οσο πιό "μπαγιάτικη" είναι αυτή η προσέγγιση και η ερμηνεία,τόσο καί πιό αξιόπιστη.Η ιστορική καταγραφή μέ "εν βρασμώ ψυχής" δέν είναι Ιστορία.Τά ίδια όμως τά ιστορικά γεγονότα είναι απλά.Στά σχολεία μάς μάθαιναν καί ακόμα μαθαίνουν οι δάσκαλοι τά ιστορικά γεγονότα.Αλλά η Παιδεία στερείται από Ιστορικές ερμηνείες.Εστω και μέ τήν αντιπαραβολή αντικρουόμενων ερμηνείων.
Η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και συμπεριφορά ατομικά τών ηγετών που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα,αλλά καί η ψυχοσύνθεση καί συλλογική συμπεριφορά τών μαζών,παίζουν μεγάλο ρόλο στήν ερμηνεία.Αυτό πιά κανένας σύγχρονος Ιστορικός δέν μπορεί νά τό παραβλέψει.Ειδικά ύστερα,από τήν επανάσταση πού προσέφερε στήν κοινωνιολογία η Ψυχανάλυση καί τήν επιτομή στό ανθρώπινο ασυνείδητο ατομικά καί στό κοινωνικό ασυνείδητο συλλογικά.
ΟΙ ΔΥΟ ΠΑΛΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΠΟΛΟΙ
Η Ιστορία πού μέχρι σήμερα έχει γραφτεί γύρω από αυτήν τήν ταραγμένη δεκαετία,(1913-1922),πού θά καθορίσει πιά τίς επόμενες δεκαετίες,τόσο τήν πορεία του Νεοελληνικού κράτους,όσο καί τού Νεοτουρκικού κράτους,αλλά καί τίς σχέσεις μεταξύ τους,πού αφορά κυρίως τήν κυριαρχία η τήν συγκυριαρχία στό Αιγαίο,έχει δύο κυρίαρχους ιστορικούς πόλους.
Τήν Κεμαλική αντίληψη καί τήν Εθνοκεντρική Ελληνική αντίληψη.Καί οι δύο απέχουν από την αλήθεια.Καί οι δύο έχουν βάλει τό αλάτι τής πλαστογραφίας γιά νά μανιπουλάρουν τήν Ιστορία στά μέτρα τους ο καθένας.
Πρίν από τό 1922 δέν υπάρχει Τουρκία μέ την έννοια πού σήμερα ξέρουμε.Σέ αυτό υπάρχει μεγάλη σύγχυση.Πρίν τό 1922 υπάρχει μία πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία.Μέ ανομοιογενείς πληθυσμούς καί εθνολογικά καί θρησκευτικά.Η νέα Τουρκία χτίστηκε πάνω στήν Καμμένη Γή,Χριστιανών-Αρμενίων καί Εβραίων.Αλλά καί στήν ανικανότητα του Ελλαδίτικου χώρου νά χειριστεί καί νά αξιοποιήσει τίς ευκαιρίες πού παρουσιάστηκαν τήν περίοδο 1915 έως 1920,αλλά καί ατυχείς στρατιωτικές καί πολιτικές επιλογές ακόμα καί μετά τό 1920,όταν η Ελλάδα είχε μείνει σχεδόν μόνη σέ μία μικρασιατική εκστρατεία.Μία Ελληνική ανικανότητα τού Ελλαδίτικου πολιτικού κόσμου,πού έκρυβε πίσω από αυτήν τήν "ανικανότητα" καί συνειδητές επιλογές.Τούτο σημαίνει πώς αυτό πού η Ιστορία έχει καταγράψει ώς ανικανότητα,μπορεί νά καταγραφεί πιά καί ως "κρυφή θέληση".Είναι αυτό πού λέει απλά η ερμηνεία τού καθημερινού άνθρώπου:"Πού πάω νά μπλέξω τώρα μέ αυτούς νά μου χαλάσουν τό μαγαζί".Οπου μαγαζί τό στενό γεωγραφικά Νεοελληνικό κράτος μόρφωμα.
ΜΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η ίδρυση τού μικρού τότε Νεοελληνικού κράτους,τήν δεκαετία,(1821-1831),έγινε κάτω από τήν ανάγκη τών μεγάλων δυνάμεων νά αναδιαμορφώσουν τόν χάρτη,απέναντι στήν Οθωμανική αυτοκρατορία πού άρχισε νά δείχνει τά πρώτα συμπτώματα κατάρρευσης.
Παρά τήν ανεξαρτητοποίηση,τό νέο καί μικρό τότε Νεοελληνικό κράτος,ουδέποτε κατάφερε νά φτιάξει τίς αστικές εκείνες δομές,τόσο στήν οικονομία,όσο καί στο κράτος,προκειμένου νά συμπορευθεί μέ τήν υπόλοιπη Ευρώπη,σέ έναν αστικό εκσυγχρονισμό.Οι δομές παρέμειναν όπως επί Σουλτάνου,κοτζαμπασικες,καί οι Κοτζαμπάσηδες ανέλαβαν τά καθήκοντα τού Σουλτάνου σέ ένα κράτος Ελληνικό μέ άθικτες τίς Οθωμανικές δομές και στρατηγικές.Το δοβλέτι πήρε απλά ελληνικό όνομα.Η οικονομία ακόμα καί στήν ανατολή τού 20ου αιώνα παρέμενε σχεδόν φεουδαρχική.
Η νέα αστική τάξη πού δημιουργείται στό Νεοελληνικό μόρφωμα,λειτουργεί τυπολατρικά ώς αστική τάξη,μή έχουσα σχέση καμμία μέ τίς αντίστοιχες Ευρωπαικές.Είναι μία τάξη πρώην Κατσαπλιάδων,που φόρεσαν τίς ευρωπαικές ρεντικότες,αλλά παρέμειναν κατσαπλιάδες.Μία τάξη κρατικοδίαιτη,πού τό μόνο πού τήν ενδιαφέρει είναι πώς νά ροκανίζει μαζί μέ τούς Κοτζαμπάσηδες πολιτικούς καί Βουλευτές,πρώην κλεφταρματωλούς,τά Ευρωπαικά καί πάσης φύσεως δάνεια.Είναι μία αστική τάξη χωρίς εθνική συγκρότηση χωρίς κάν ίχνος Εθνικής συνείδησης.Μέ στενό εναγκαλισμό μέ τό φεουδαρχικού τύπου πολιτικό σύστημα,πού στό γενικό φάγωμα τών δανείων,πετάνε καί τά ανάλογα ψίχουλα στήν κοινωνία τών πελατών.Από τότε έτσι λειτουργούσε τό Ελληνικό σύστημα,μέχρι καί σήμερα.Ενας ανταγωνισμός από τήν αρχή τής πορείας τού Ελλαδίτικου κράτους μεταξύ,πολιτικών,(πρώην κλεφταρματωλών) καί μίας αστικής τάξης,(πρώην κατσαπλιάδων),γιά τό ποιοί θά φάνε τά περισσότερα από τά ευρωπαικά δάνεια,τά οποία πέφτουν εδώ σέ μία απίστευτη μαύρη τρύπα,μέσα από σχέσεις διαπλοκής.Μία μαύρη τρύπα Ελληνικής κλεψιάς,"μέ τήν βοήθεια τού Θεού τών Ελλήνων",πού καί αυτός ακόμα έχει αηδιάσει μέ αυτά πού βλέπει.
Ο εθνικός διχασμός τού 1916,έχει τήν βάση του καί τίς ρίζες του από πολύ παλιά.Ηδη ο πρώτος διχασμός,αλλά καί οι πρώτες θεωρίες περί αιματολογίας,εμφανίζονται τό 1829,όταν οι Κοτζαμπάσηδες άρχισαν τίς ανταρσίες κατά τού ΕΤΕΡΟΧΘΟΝΑ Καποδίστρια,ό οποίος ήθελε νά φτιάξει "Ελβετία" καί εδώ, τρομάρα του!!!
Ο Εθνικός διχασμός συνεχίστηκε μέ τήν μαφιόζικη αρχισυμμορία τού Μακρυγιάννη.Μόνο ένας απατεώνας,αρχιτοκογλύφος,αρχαιοκάπηλος και καταπατητής εθνικών εκτάσεων,ή ένας χωμένος στήν Νιρβάνα τού χασισιού θά μπορούσε νά γράψει τέτοια παραληρηματικά "απομνημονεύματα"Καί ο Μακρυγιάννης σίγουρα δέν τά έγραψε έτσι επειδή ζούσε στήν απόλυτη μαστούρα ουσιών,τά έγραψε έτσι ακριβώς επειδή ήταν ένας απατεώνας.Μόνο πού βόλευε πολύ τούς ντόπιους Ελλαδίτες αυτά πού έγραφε.Γιαυτό γιά μία ακόμα φορά χρεοκοπήσαμε.Γιαυτό τσαλαβουτάμε 190 χρόνια στίς λάσπες μίας ηθικής χρεοκοπίας.
ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΧΘΟΝΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ο Μακρυγιάννης λοιπόν καί η συμμορία του,(Παλαμήδης καί σία)κατόρθωσαν νά περάσουν από την Βουλή του 1844 τήν ρύθμιση νά μήν μετέχουν τής πολιτκής οι ετερόχθονες Ελληνες,νά μήν εκλέγονται σέ αξιώματα.Τό δοβλέτι ήταν δικό τους,ήταν τών αυτοχθόνων.Ακόμα καί σήμερα οι ετερόχθονες Ελληνες δέν μπορούν νά ψηφίσουν στίς Πρεσβείες τών χωρών που διαμένουν.Ο Μακρυγιάννης ζεί καί μάς οδηγεί.Αλλωστε τί τούς ήθελαν τούς ετερόχθονες τότε;Νά μπλέξουν στά πόδια τους;Μιά χαρά οι αυτόχθονες μασούλαγαν τά δημόσια ταμεία.Να τούς χαλάσουν τήν μάσα;
Τό Ελλαδικό κράτος,μέχρι τήν εμφάνιση του Βενιζέλου είναι ένα καχεκτικό μόρφωμα,βουτηγμένο στήν διεθνή ανυποληψία και τήν χλέυη.Συγκρούσεις,μικροί καί μεγάλοι εμφύλιοι σπαραγμοί,κακοδιαχείριση,λεηλασία τών ταμείων,Κοτζαμπασισμός στήν πολιτική ζωή και εθνικά νταηλίκια τύπου 1878-1897 πού οδηγούσαν σέ πισωγυρίσματα καί καταστροφές.Δυό φορές τουλάχιστον κινδύνεψε νά αφανισθεί τόν 19ο αιώνα η τότε Μικρή Ελλάδα,που οι Αγγλοι τής χάρισαν τό 1881 μέ τήν συνθήκη του Βερολίνου τήν Θεσσαλία καί τους τήν ξαναχάρισαν,όταν οι Ελληνες τήν ξαναέχασαν από τούς Οθωμανούς τό 1897.Ηταν τότε πού προκειμένου νά πληρώσουν μία υπέρογκη αποζημίωση στήν Οθωμανική αυτοκρατορία,μπήκαν στό Διεθνή Οικονομικό έλεγχο.
Η κοινωνία σέ μεγάλο βαθμό όλο τόν 19ο αιώνα ήταν φοβική.Αγεται καί φέρεται από ακραίους λαικιστές πολιτικούς.Κλειστή απέναντι σέ κάθε νεωτερικό.Θεωρούσε τούς ετερόχθονες κάτι σάν μιάσματα.Δέν ήταν θέμα διαφοράς πολιτισμού μεταξύ ετεροχθόνων και αυτοχθόνων Ελλήνων,όπως διατείνονται μερικοί.Ηταν απλά θέμα έλλειψης πολιτισμού από την κοινωνία τών αυτοχθόνων.Κυρίως η αντιπάθεια ήταν σέ μεγάλο βαθμό απέναντι στούς ετερόχθονες Ελληνες τής Ανατολής καί τής Μικράς Ασίας,τούς οποίους πολλοί εδώ θεωρούν ώς οιωνεί εχθρούς του "Ελλαδίτικου χωραφιού".Αυτό θά φανεί αργότερα στόν Εθνικό διχασμό τού 1916 καί τήν στάση κυρίως τών ντόπιων Νεοελλαδιτών τής Νότιας Ελλάδας,(από Ρούμελη και κάτω)καθώς καί τήν αποδοχή από την Ελλαδίτικη κοινωνία τών δημαγωγικών εξαγγελιών τής Ενωμένης Αντιβενιζελικής αντιπολίτευσης,πρίν τίς τραγικές εκλογές τού 1920.
ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ
(Η παλιά εντός συνόρων Ελλάδα καί η άλλη εκτός συνόρων μίας άλλης πολυπολιτισμικής "Ελλάδας' )
Οι νομοθετικές ρυθμίσεις πού έρχονται στήν Οθωμανική αυτοκρατορία κάτω από τήν πίεση τών μεγάλων αλλαγών πού συντελούνται διεθνώς,μέ τήν παραχώρηση τού ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ τής αυτοκρατορίας,σέ Ελληνες Χριστιανούς,Αρμένιους,Εβραίους,κ.λ.π,κατοίκους-υπήκοους τής αυτοκρατορίας,πού μέχρι πρότινος θεωρούντο απλά ΓΚΙΑΟΥΡΗΔΕΣ,(άπιστοι),και πλήρωναν μόνο χαράτσια στόν Σουλτάνο,ανοίγει τόν δρόμο σέ πολλούς Ελληνες νά αναπτύξουν επιχειρηματικές και εμπορικές αλλά καί επιστημονικές δραστηριότητες.Μία νέα δυναμική αστική τάξη αναπτύσσεται έξω από τόν καχεκτικό Ελλαδικό χώρο από Ελληνες,οχι υπήκοους του Ελλαδικού κράτους,αλλά τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,μέ βασικό άξονα τήν γραμμή Κωνσταντινούπολη-Σμύρνη.Μία αστική τάξη χωρίς κρατικοδίαιτες συναλλαγές μέ τό Ελλαδικό κράτος καί τό Ελλαδικό πολιτικό σύστημα,που καμμία ανάγκη δέν τό έχει.Μία τάξη πού ανοίγει τά φτερά τής διεθνώς ακόμα καί μέχρι τίς ΗΠΑ.Τήν ίδια στιγμή που η Γεωγραφική Ελλάδα,σπαράσσεται από πολιτική αστάθεια,εθνικές καταστροφές και διεθνείς οικονομικούς ελέγχους,η άλλη Ελλάδα εντός οθωμανικής αυτοκρατορίας ακμάζει.Στίς αρχές του 20ου αιώνα,μέ τό λιμάνι τής Σμύρνης συναλλάσσονται 80 περίπου διεθνείς Ναυτιλιακές εταιρείες.Σέ μία κοσμοπολίτικη,πολυπολιτισμική Σμύρνη,που είναι μία Ευρωπαική Πρωτεύουσα πού ενώνει Ευρώπη μέ Ασία.Ανατολή μέ Δύση.Και μέ κυρίαρχη πλειοψηφία τό ακμάζον Ελληνικό στοιχείο.Μία Σμύρνη,πού η Αθήνα εκείνο τόν καιρό είναι μία φτωχή συγγενής.Σέ αυτήν την φτωχή συγγενή θάρθουν πάμφτωχοι οι κάτοικοι τής Σμύρνης μερικά χρόνια αργότερα.
Αυτή η νέα Ελληνική αστική τάξη εντός Οθωμανικής αυτοκρατορίας καί εκτός Ελληνικής γεωγραφικής κακοδαιμονίας,στά 6.500 περίπου εργοστάσια καί βιοτεχνίες,στό 50% περίπου είναι Ελληνες ιδιοκτήτες.Τό υπόλοιπο,Αρμένοι,Εβραίοι καί Μουσουλμάνοι διαφόρων εθνικοτήτων.46% Ελληνες τραπεζίτες,52% Γιατροί κ.λ.π.
Ολη αυτή η υγιής Ελληνική ετερόχθων αστική τάξη,που δραστηριοποιείται έξω από τόν γεωγραφικό Ελληνικό καχεκτικό χώρο,θά εξαφανιστεί ουσιαστικά,αργά καί σταθερά τήν ταραγμένη δεκαετία του 1913-1922.Μαζί μέ όλον τόν Ελληνισμό τής Ιωνίας καί τού Πόντου,που επί αιώνες ζούσανε σέ αυτήν τήν περιοχή.Μέ αρχή τήν εθνοκάθαρση τών Νεότουρκων που ξεκίνησε τό 1914,καί λήξη τήν Μικρασιατική καταστροφή καί τήν καταστροφή τής Σμύρνης.Σέ αυτήν την τεράστια εθνική καταστροφή,μέγαλο ρόλο έπαιξε και η ανικανότητα του Ελληνικού κράτους καί τού πολιτικού του συστήματος,(πού πλήν ενός Βενιζέλου πού είχει πιάσει τό μήνυμα τών καιρών),απέδειξε τήν καχεκτικότητά του,αλλά καί τήν ιστορικά πιά αποδεδειγμένη σειρά συνειδητών καί άλλων λαθών μέ τά οποία έχασε τήν μεγάλη ιστορική ευκαιρία νά είναι σήμερα ένα καί σύγχρονο Ευρωπαικό κράτος μέ μεγάλη γεωστρατηγική σημασία σέ αυτόν τόν τομέα τής Νοτιοανατολικής Μεσογείου.Πού νά τό σέβονται φίλοι καί εχθροί.Καί νά είναι ο καθοριστικός παράγοντας σταθερότητας και οικονομικής δύναμης στήν όλη περιοχή.
1908 ΚΙΝΗΜΑ ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
1909 ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.
Μετά τήν ελληνική εθνική καταστροφή τού 1897 καί τήν εμπλοκή τού τότε μικρού Νεοελληνικού κράτους στόν Διεθνή οικονομικό έλεγχο,η μικρή Ελλαδική χώρα,βρίσκοταν στά όρια τού απόλυτου χάους.Στίς αρχές ήδη τού 20ου αιώνα,το Ελλαδικό πολιτικό σύστημα αγνοεί παντελώς τίς διεργασίες πού γίνονται στήν Μακεδονία.Καί τίς Ελληνικές καί ελληνόφωνες μάζες πού βρίσκονται εκεί.Η μόνη του δραστηριότητα είναι νά μασουλάει τά δάνεια.Τίς οποίες διεργασίες όμως έχουν αντιληφθεί οι Βούλγαροι πού ιδρύουν τό γνωστό Βουλγαρικό Κομιτάτο,μέ στόχο τόν εκβουλγαρισμό τών Μακεδονικών εδαφών καί τήν προσάρτηση τούς σέ μία Μεγάλη Βουλγαρία,εν όψει τής διαφαινόμενης κατάρρευσης τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας.Τίς διεργασίες αυτές αντιλαμβάνεται όμως και ένας ιδιότυπος εθνικιστής τής Εποχής,ο Ιώνας Δραγούμης,(ουδεμία σχέση έχων μέ τούς "εθνικιστές" Νεοναζί τού σημερινού Μιχαλολιάκου.).Ο Δραγούμης απλά πιστεύει στήν ανάπτυξη τού Ελληνισμού,έξω από τό καχεκτικό νεοελληνικό κράτος,τό οποίο ό ίδιος ποτέ δέν παίρνει στά σοβαρά,(καί δίκιο είχε).Μέ ιδιωτική πρωτοβουλία λοιπόν,καί όχι μέ κρατική,στήνεται ένα Ελληνικό (αντιβουλγαρικό),κομιτάτο.Μετά από πολλές προσπάθειες,επιτέλους τό επίσημο Ελληνικό κράτος αποφασίζει νά παρέμβει.Στήν αρχή στέλνει ανιχνευτές νά δούν άν υπάρχουν Ελληνες στήν Μακεδονία.Φανταστείτε τήν σοβαρότητα τού κράτους τότε.Καί οι ανιχνευτές γυρίζουν και επιβεβαιώνουν τήν ύπαρξη ελληνικών πληθυσμών.Καί τότε πιά συστήνεται τό εν Αθήναις Μακεδονικό κομιτάτο,αλλά επειδή δέν υπάρχουν λεφτά στα δημόσια ταμεία,(ώς συνήθως),όλα γίνονται μέ τήν ιδιωτική πρωτοβουλία.Μέ τά πολλά καί μέ σπρώξιμο καί πίεση από τήν ιδιωτική πρωτοβουλία,επιτέλους έστω καί ανεπίσημα η Ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει καί στέλνει στίς 27 Αυγούστου τού 1904,ένα σώμα 80 ανδρών υπό τόν Παύλο Μελά πού περνά κρυφά τά τότε Ελληνικά σύνορα πού είναι στήν Θεσσαλία και μπαίνει στήν Μακεδονία.Ακολουθούν καί άλλα σώματα εθελοντών,όταν πιά και επισήμως η Ελληνική κυβέρνηση τό 1905 υιοθετεί τόν Μακεδονικό αγώνα.Ο Παύλος Μελάς σκοτώνεται τό 1904 στήν Σιάτιστα.Καί ο Μακεδονικός αγώνας τερματίζεται τό 1908,ξαφνικά όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία αποφασίζει νά φτιάξει σύνταγμα.
Τό 1908,τρείς "πασάδες"μία τριανδρία αποκαλούμενοι Νεότουρκοι,ο Εμβέρ,ο Ταλαάτ καί ο Τζεμάλ πού ελέγχουν τό κόμμα "Ενωση καί πρόοδος" καί πού αποτελεί στήν ουσία μία ακραία Εθνικιστική μιλιταριστική οργάνωση πολιτικο-στρατιωτικού χαρακτήρα κάνουν κίνημα.Στό κίνημα αυτό συμμετέχει τότε καί ένας άγνωστος χαμηλοβαθμος αξιωματικός.Ο Μουσταφά Κεμάλ,πού μερικά χρόνια αργότερα θά ονομασθεί ΑΤΑΤΟΥΡΚ,(πατέρας τών Τούρκων-καί όχι άδικα).
Με τον όρο Νεότουρκοι (τουρκ. Jöntürkler) εννοείται το τουρκικό εθνικιστικό κόμμα «Ένωση και Πρόοδος» της μεταρρύθμισης που ξεκίνησε στην τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη το 1908. Στα συμφραζόμενα του όρου Νεότουρκοι εντάσσονται αξιωματικοί, πολιτικοί και διανοούμενοι, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν για την επαναφορά του Συντάγματος του 1876, υιοθετώντας το σύνθημα Ελευθερία (Hurriyet), Ισότητα (Musavat) και Δικαιοσύνη (Adelat). Βασικοί στόχοι του κινήματος ήταν η κατάλυση της απολυταρχίας του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β' και η εγκαθίδρυση ενός εκσυγχρονισμένου κράτους στο ευρωπαϊκό πρότυπο, που θα μπορούσε να διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα της αυτοκρατορίας, καθώς και να αντισταθεί στις επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων.
Οι στόχοι αυτοί τών Νεοτουρκων,υποτίθεται πώς απευθύνονται,πρός όλους τούς υπηκόους τής τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας,Ελληνες Χριστιανούς,Βούλγαρους,Σέρβους,Εβραίους,Αρμενίους κ.λ.π.Υπόσχονται ισοτιμία και ισοπολιτεία.Αυτή η παραπλανητική προπαγάνδα γίνεται αφορμή νά σταματήσουν οι αυτονομιστικές τάσεις πληθυσμών στήν Μακεδονία.Γρήγορα όμως όλοι καταλαβαίνουν πώς οί στόχοι τών Νεότουρκων είναι τελείως διαφορετικοί
Ο πραγματικός στόχος τους,παρά τίς διακηρύξεις περί τού αντιθέτου,είναι μία ευρεία επιχείρηση Εθνοκάθαρσης,όλων τών πληθυσμών πού εθνολογικά δέν ανήκουν στόν στενό πυρήνα,τού Νέου τουρκικού κράτους,πού οραματίζονται.
Στήν Αθήνα τό παλιό πολιτικό σύστημα βρίσκεται έν υπνώσει καί βουτηγμένο στήν διαφθορά.Η απειλή κυρίως τών Νεότουρκων,αλλά καί η ανάγκη πιά που καθίσταται επιτακτική προσταγή από την κοινωνία γιά ριζικες κοινωνικές αλλαγές,ωθεί μία μεγάλη ομάδα,κατώτερων καί μεσαίων Ελλήνων αξιωματικών νά δημιουργήσουν τό γνωστό πιά στήν ιστοριά ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ,στό Γουδί τό 1909.
Το παλιό πολιτικό σύστημα βλέπει όλο τό εγχείρημα μέ κακό μάτι.Παρά ταύτα όλο σχεδόν τό στράτευμα προσχωρεί στο κίνημα.Ακόμα καί ο Βασιλιάς Γεώργιος,άν και επιφυλακτικός δέχεται τούς όρους τους.Είμαστε πιά τρία χρόνια πρίν τό 1912 καί ένα Βενιζέλο πού έρχεται από την Κρήτη μέ ομόφωνη απόφαση-πρόταση τού στρατιωτικού συνδέσμου καί γίνεται Πρωθυπουργός τό 1910.
Η επιτυχία τής Ελλάδας τόσο στήν πρώτη όσο καί στήν δεύτεη φάση τών Βαλκανικών πολέμων,βασίζεται κατ'εξοχήν στήν ικανότητα,στήν οξυδέρκεια,τήν διοτατικότητα καί τήν απίστευτη διπλωματική ικανότητα τού ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.Αλλά καί τήν εκτίμηση πού έχει σέ όλην τήν Ευρώπη,η οποία βλέπει επιτέλους ένα Ελληνα Αξιόπιστο ηγέτη.
Η περίοδος τών Βαλκανικών πολέμων λήγει μέ τήν συνθήκη του Βουκουρεστίου,(27 Ιουλίου 1913),εκεί όπου η Ελλάδα κατοχυρώνει τά νέα τής σύνορα χάρη στήν πρωταγωνιστική συμμετοχή στήν πολιτική ζωή τής Χώρας από τό τό 1910 τού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η συνθήκη όμως του Βουκουρεστίου,πού ήταν κατά βάση συνθήκη μεταξύ τών Χριστιανικών κρατών τών Βαλκανίων,αλλά καί η συνθήκη πού υπογράφεται λίγο αργότερα στήν Αθήνα,μεταξύ Ελλάδας καί Οθωμανικής αυτοκρατορίας,(πού μάλλον αυτοκρατορία δέν είναι πιά),μέ την οποία παραχωρήθηκαν τά νησιά τού Β.Αιγαίου στήν Ελλάδα,ουδόλως έλυσαν ένα μέχρι τότε διεθνές πρόβλημα στήν περιοχή.Αυτό πού ιστορικά ονομάζεται ως ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ.
Θά χρειαστεί νά γίνει ο Α παγκόσμιος πόλεμος,γιά νά ξεκαθαρίσουν κάπως τά πράγματα.Καί νά αρχίσουν,έν όψει τής πλήρους πιά κατάρρευσης τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας,νά μπαίνουν στό τραπέζι χρόνια προβλήματα,αλλά καί άμεσα θέματα.Η Ελλάδα αργεί νά μπεί στόν πόλεμο,(μπαίνει πρός τό τέλος του),αλλά αυτό δέν τήν εμποδίζει νά βρίσκεται στό τραπέζι τών νικητών,στό οποίο από ότι φαίνεται θά αποφασισθούν πολλά γιά μεγάλο μέρος του λεγόμενου Ανατολικού ζητήματος.
Ο Βενιζέλος ήδη από τό 1915,προβλέπει τούς νικητές.Καί κάνει μία κίνηση ακραίου πολιτικού ρίσκου.Ποντάρει καί είναι μέσα.Γιαυτό ακριβώς είναι μεγάλος πολιτικός..Αντιτίθεται στήν πολιτική "ουδετερότητας" τού Κων/νου τού Α,παππού τού Κών/νου τού Β,(τής Φρειδερίκης),καί δημιουργεί στήν Θεσσαλονίκη κυβέρνηση.Είναι η εποχή τού λεγόμενου "Εθνικού διχασμού".Η Ελλάδα κόβεται στήν μέση.Από τήν Ρούμελη και κάτω,οί Παλαιοελλαδίτες φωνάζουν καί σκούζουν κατά Αγγλων-Γάλλων καί λοιπών συμμάχων.Οχι επειδή ξέρουν τί λένε και τί θέλουν,αλλά επειδή τό λέει ο Βασιλιάς τους.Είναι ακριβώς οι ίδιες μάζες,πού τό 1878 καί τό 1897,ήθελαν νά πάνε νά πάρουν τήν Πόλη.Τώρα πού η Οθωμανική αυτοκρατορία διαλύεται,άν βρεθεί στό στρατόπεδο τών ηττημένων,(πού θά βρεθεί σύντομα),και τότε θά γίνει η μοιρασιά,αυτές οι ίδιες Νοτιοελλαδίτικες μάζες,(τυχαίο;),ακολουθούν τόν ανεκδιήγητο Βασιλιά Κων/νο τόν Α,ό οποίος θά αποδειχθεί μοιραίος καί ανικάνος καί τό 1920-1922!
Πάντα στήν Ελλάδα οι διχασμοί δέν είχαν καμμία πραγματική ιδεολογική βάση.Στηρίζονταν σέ πρόσωπα,μύθους και ιδεολογήματα.Γιαυτό καί προξένησαν μεγάλες εθνικές καταστροφές.
Σέ κάθε περίπτωση στό τέλος η γραμμή τού Βενιζέλου περνάει.Στίς 14 Ιουνίου τού 1917,έρχεται στήν Αθήνα,γίνεται πρωθυπουργός τής ενιαίας Ελλάδας,καί βάζει τήν Χώρα στόν πόλεμο μέ τό πλευρό τών Αγγλο-Γάλλων.
Λίγους μήνες μετά συμβαίνει ένα γεγονός πού θά παιξει καθοριστικό ρόλο στίς μετέπειτα εξελίξεις αλλά καί στήν Μικρασιατική καταστροφή.Στήν Ρωσία επικρατούν οι Μπολσεβίκοι,η Ρωσία φεύγει από τόν πόλεμο και αλλάζει στρατηγική.
Σέ κάθε περίπτωση ο Βενιζέλος δικαιώνεται.Στά τέλη τού Α Παγκοσμίου πολέμου,η τότε Ελλάδα βρίσκεται στό τραπέζι τών μεγάλων δυνάμεων,σχεδόν ισάξια υπό τήν έννοια πώς ένας μεγάλος ηγέτης τήν εκπροσωπεί.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Είναι η εποχή πού στά Ευρωπαικά σαλόνια τής διεθνούς διπλωματίας αρχίζει νά μπαίνει επιτακτικά τό θέμα τής οριστικής επίλυσης μεγάλου μέρους τού Ανατολικού ζητήματος,κυρίως σέ ότι αφορά τήν καταρρέουσα Οθωμανική αυτοκρατορία,τό Αιγαίο,τήν Ανατολική Θράκη,καί τά ζωτικά παράλια τής Μικράς Ασίας.Η άποψη πού ελαφρώς υπερέχει καί κλίνει υπέρ της Βενιζελικής Ελλάδας,μέ φορέα τόν Αγγλο πρωθυπουργό Λόυδ Τζόρτζ,(παρά τίς έντονες διαφωνιές στό αγγλικό υπουργείο εξωτερικών),είναι πώς στήν γεωγραφική θέση αυτή,τήν πολύ σημαντική από γεωπολιτική άποψη,θά πρέπει νά αναλάβει η Ελλάδα μία κυρίαρχη έκφραση τής γεωπολιτκής στρατηγικής τής Δύσης.Ακόμα καί ο Γάλλος πρόεδρος Κλεμανσώ,πού ήταν ένας από τούς θαυμαστές του Βενιζέλου,δέν έβλεπε μέ κακό μάτι μία τέτοια προοπτική.Οι σκέψεις μεταξύ τών άλλων είναι ο περιορισμός τής καρδιάς τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας πού ουσιατικά έχει πεθάνει,(δηλαδή ενός Τουρκικού κράτους),θά πρέπει νά περιοριστεί στά ενδότερα τής Τουρκίας, υπό τήν μορφή ενός μικρού συρρικνωμένου κράτους καί πιθανόν εντός αυτού, ενός ακόμα μικρότερου αυτόνομου Κουρδιστάν.Τό σημερινό Παράδειγμα τής σημερινής συρρικνωμένης Σερβίας μέ τό Μαυροβούνι,που αποτελούν αυτό πού απέμεινε από την Παλαιά Γιουγκοσλαβία είναι ένα παράδειγμα τού σήμερα.
Αυτή όμως η άποψη τότε γιά τήν αναβάθμιση τής Ελλάδας,σε παράγοντα γεωπολιτικής κυριαρχίας στήν περιοχή,έχει ήδη αρχίσει νά προβληματίζει,από τήν γέννηση της ώς ιδέα,πολλούς παράγοντες στήν Ευρώπη,πολύ πρίν ακόμα τήν υπογραφή τής συμφωνίας τών Σεβρών,(28 Ιουλίου 1920).
Διότι μπορεί νά υπάρχει ο αξιόπιστος και Ευρωπαικής αντίληψης και στρατηγικής Ελευθέριος Βενιζέλος,μέ κάποιους ολιγόριθμους συνεργάτες του,αλλά μετά από αυτά όλα,υπάρχει τό Ελληνικό πάντα,ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ.Καί στήν Ελληνική κοινωνία καί στήν Ελληνική πολιτική ζωή.Μόνιμο καί διαχρονικό από το 1821.Καί αυτό οι ξένοι το ξέρουν καλά.Θυμούνται τό Ναυαρίνο,τίς πυρπολήσεις τού Μιαούλη,τήν δολοφονία του Καποδίστρια,τά γεγονότα στήν Αθήνα τό 1863,τήν υστερική κοινωνία τού 1878,τού 1897.Σκέφτονται όλα αυτά πού συνέβησαν τήν 3ετία 1914-1917,μέ τόν Εθνικό διχασμό,τίς στάσεις,τίς τάσεις καί τίς δημαγωγικές συμπεριφορές τής Ελληνικής κοινωνίας.Καί η άποψη αυτή κερδίζει συνέχεια οπαδούς στήν Ευρώπη.Θεωρούν πώς η Ελλάδα είναι αδύνατόν νά παίξει κυρίαρχο γεωστρατηγικό ρόλο στά Βαλκάνια καί στήν Ανατολική Μεσόγειο.
Διότι ουδέποτε υπήρξε εδώ κανένα είδους σοβαρό κράτος.Διότι ουδέποτε εδώ ασκήθηκε σοβαρή καί μακροπρόθεσμη εξωτερική πολιτική,πέρα από κραυγές.Διότι εδώ δέν υπάρχει συλλογικότητα στήν χάραξη μίας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής,καθώς ένας καί μόνο Κούκος,(Βενιζέλος),δέν φέρνει τήν άνοιξη.
Αλλωστε τί μακροπρόθεσμη εξωτερική πολιτική νά έχει ένα κράτος,όταν δέν έχει μακροπρόθεσμη εσωτερική τοιαύτη;;
Γνωρίζουν πώς τό Νεοελληνικό κράτος είναι στίς δομές τους ένα καχεκτικό μόρφωμα,χωρίς καμμία στρατηγική παρά μόνο νά μασουλάει εδώ καί χρόνια δάνεια επί δανείων.
Αντιλαμβάνονται πώς η Ελληνική κοινωνία είναι ταυτισμένη μέ τά χαρακτηριστικά τού κρατικού τής μορφώματος.Καί καλά τώρα είναι ο Βενιζέλος.Αν αύριο φύγει ο Βενιζέλος,υπάρχει συνέχεια στήν αξιοπιστία;;Ενα τέτοιο "Εθνικό" σύνολο,είναι δυνατόν νά παίξει κυρίαρχο γεωπολιτκό ρόλο σάν προέκταση τής Δύσης πρός τήν Ανατολή;
Aφού κατ ουσίαν δέν έχει κάν δομές δυτικού κράτους.Είναι ένα κράτος μαιμού ανατολικό.Καί γιατί νά προτιμήσουν ένα κράτος μαιμού ανατολικό νά κάνει αυτήν τήν δουλειά καί νά μήν προτιμήσουν ένα κράτος ORIGINAL Ανατολικό καί μεγάλο;;
H αλλαγή στάσης τών Ευρωπαίων και τό πλησίασμα τού Κεμάλ,άρχισε στήν αρχή δειλά,αργά αλλά σταθερά.Αυτό έγινε μέ τήν συνδρομή πολλών ιστορικών γεγονότων.Οπως ένα αεροπλάνο γιά νά πέσει πρέπει νά συμβεί συνδιασμός αρκετών γεγονότων.Ετσι καί στή Ιστορία δέν υπάρχει άσπρο-μαύρο.
Η Συνθήκη τών Σεβρών,(28 Ιουλίου 1920),πού αποτελεί προσωπική αποκλειστικά επιτυχία του Ελευθερίου Βενιζέλου,είναι η μεγαλύτερη διπλωματική νίκη πού πετυχαίνει η Ελλάδα από το 1821 μέχρι καί σήμερα.Καί όμως....
Ο εφιάλτης του Καποδίστρια επιστρέφει τήν πιό κρίσιμη καί τήν πιό μεγάλη στιγμή γιά τήν Νέα Ελλάδα.Δύο μέρες αργότερα από την υπογραφή τής συνθήκης τών Σεβρών,στίς 30 Ιουλίου 1920,στόν σιδηροδρομικό σταθμό τής Λυών,δυό απότακτοι φιλομοναρχικοί αξιωματικοί,κουμπουράδες-Μαυρομιχάληδες τής εποχής,επιχειρούν νά δολοφονήσουν τόν Βενιζέλο αλλά τελικά τόν τραυματίζουν.
Είναι ακριβώς η εποχή όπου ο Κεμάλ,είναι τελείως ανίσχυρος,μέ άτακτες στρατιωτικές δυνάμεις καί απομονωμένος διεθνώς νά παλεύει απεγνωσμένα.Ο ιδίος ακριβώς που δύο χρόνια μετά,είναι ο νικητής,και ο μεγάλος ηγέτης αναγνωρισμένος διεθνώς,ενος νέου καί μεγάλου Τουρκικού κράτους.
Αυτό τό φοβερό κατόρθωμα τού Κεμάλ,μόνο μέ τήν "βοήθεια τών Ελλήνων θά μπορούσε νά τό πετύχει !!!
Ακριβώς όπως τό 1974,οί Τούρκοι μέ τήν "βοήθεια" τών Ελλήνων Χουντικών μπήκαν στήν Κύπρο.
Ακριβώς όπως τό 1974,οί Τούρκοι μέ τήν "βοήθεια" τών Ελλήνων Χουντικών μπήκαν στήν Κύπρο.
Τό γεγονός τής απόπειρας δολοφονίας στήν Λυών δέν σοκάρει μόνο τόν Ελληνα ηγέτη που θά τόν οδηγήσει νά πάρει τήν μοιραία καί τραγική ιστορικά απόφαση γιά διενέργεια εκλογών τόν Νοέμβριο τού 1920.Θά επιβεβαιώσει γιά μία ακόμα φορά τήν επικρατούσα άποψη στήν διεθνή κοινότητα,πώς όπως και τό 1831,έτσι καί τώρα στήν Ελλάδα δέν πρόκειται νά φτιαχτεί ποτέ σοβαρό κράτος.Κράτος πού νά σταθεί σοβαρά πάνω στά δικαιώματα πού του παρέχει η συνθήκη τών Σεβρών,αλλά καί τών υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτήν την μεγάλη συνθήκη.
Αργά καί σταθερά τό διεθνές κλίμα αρχίζει νά μεταστρέφεται,πρός τόν άλλο πόλο,πού μπορεί νά αναλάβει μέ ικανότητα αυτόν τόν γεωστρατηγικό ρόλο.Στόν Κεμάλ καί σέ μία μεγάλη Τουρκία.
Παράγοντες πού ήδη συντελούν πρός αυτή τήν κατεύθυνση έχουν ήδη ξεκινήσει εδώ καί καιρό.Πρώτη η Ιταλία που δέν βλέπει μέ καλό μάτι τήν επέκταση τής Ελλάδας πρός ανατολάς.Ολα όμως αυτά έρχονται νά αλλάξουν ριζικά μέ την αλλαγή τής στάσης τών Γάλλων,καθώς ο Κλεμανσώ που θεωρείται καί πατέρας τής νίκης,χάνει τίς προεδρικές εκλογές στήν Γαλλία τό 1920.Καθώς καί τήν στάση τής Γαλλικής επιχειρηματικής τάξης,πού αρχίζει νά κάνει προφορικά deal μέ τόν Κεμάλ.
Από τήν άλλη η νέα Ρωσία τών Μπολσεβίκων γιά τούς δικούς τής λόγους,αρχίζει νά τροφοδοτεί μέ βαρύ οπλισμό τόν Μουσταφά Κεμάλ.
Η χαριστική βολή έρχεται στίς εκλογές στήν Ελλάδα τόν Νοέμβριο τού 1920.Κάτω από τήν πανστρατιά μίας ενωμένης αντιπολίτευσης από τούς Μοναρχικούς,μέχρι τό τότε κομμουνιστικό ΣΕΚΕ,και υπό το καθεστώς μίας απίστευτης προεκλογικής δημαγωγίας καί ενός απίστευτου και επικίνδυνου λαικισμού από μέρους τής Ενωμένης αντιπολίτευσης,ο Βενιζέλος χάνει τίς εκλογές.Ο ίδιος δέν εκλέγεται ούτε κάν Βουλευτής,ο ίδιος ακριβώς πού λίγους μήνες πρίν έτυχε παλλαικής αποθέωσης γιά τήν συνθήκη τών Σεβρών.
Ολα στήν διεθνή σκακιέρα αλλάζουν άρδην σέ βάρος τής Ελλάδας.
Η ενέργεια τής νέας κυβέρνησης νά επαναφέρει αμέσως μετά τήν εκλογή τής τόν Κωνσταντίνο στόν Βασιλικό θρόνο,θεωρείται περίπου ώς εχθρική ενέργεια από μέρους τών συμμάχων και ό κύβος πέφτει οριστικά.
Οι σύμμαχοι βρίσκουν πλέον τό πρόσχημα και απαγκιστρώνονται από τήν συνθήκη τών Σεβρών,πού άλλωστε μέ βαρειά καρδιά είχαν υπογράψει κάποιοι από αυτούς,γνωρίζοντας σχεδόν,πώς το κράτος που κέρδισε μία τέτοια συμφωνία είναι τελείως ανίκανο ιστορικά νά την εκμεταλευθεί πρός όφελός του.Η αντίστροφη μέτρηση γιά την Μικρασιατική καταστροφή καί τήν ίδρυση τού μεγάλου τουρκικού κράτους τού Κεμάλ Ατατούρκ,έχει ήδη αρχίσει.Είναι πιά θέμα χρόνου πλέον.
Οι δεκαετίες πού θά έθουν μετά τό 1922,επιβεβαιώνουν τά γεγονότα τότε.Η νέα Τουρκία διαθέτει μία σοβαρή γεωστρατηγική θέση.Καί μία μακρόπνοη εξωτερική στρατηγική καί πολιτική.Σέ αντίθεση μέ τήν Ελλάδα πού επικρατεί μία ασαφέστατη καί χωρίς πυξίδα, τόσο εσωτερική,όσο καί εξωτερική πολιτική. Κάθε απόπειρα στοιχειώδους προσπάθειας υποσκάπτεται,από συνεχείς ρήξεις,αντιπαραθέσεις,ανικανόητα ενός πολιτικού συστήματος,που είναι καί παραμένει στό μεγάλο του σύνολο Κοτζαμπάσικο.
Γιά μία ακόμα φορά τό 1945 η Ελλάδα βρέθηκε στό τραπέζι τών νικητών,χωρίς νά κατορθώσει τίποτα,αφού ήδη ένα χρόνο πρίν,από το 1944,είχε μπεί στόν κατήφορο ενός ακόμα εμφυλίου πολέμου.Ο εμφύλιος πόλεμος πήγε τήν Χώρα πίσω 50 χρόνια.Την δεκαετία τού 1950 οι Αγγλοι έβαλαν τούς Τούρκους στό παιγχνίδι του Κυπριακού.
Η καταστροφή τής Μικράς Ασίας,επαναλαμβάνεται,(σέ μικρότερη φυσικά κλίμακα),τόν Ιούλιο του 1974,στήν Κύπρο.Διαμελισμός τής Κύπρου πάλι μέ "Ελληνικό κατόρθωμα"
Τελειώνοντας οφείλω νά ομολογήσω,πώς παρά τίς διαφωνίες μου μέ πολιτικές τού Ανδρός,η μοναδική διπλωματική νίκη τής Ελλάδας απέναντι στήν Τουρκία,μετά τήν συνθήκη τών Σεβρών,(οπωσδήποτε σέ μικρότερη κλίμακα),είναι η ένταξη τής Κυπριακής Δημοκρατίας στήν Ευρωπαική Ενωση,παρά τίς λυσσαλέες αντιδράσεις τής Τουρκίας.Είναι σαφές πώς ο Σημίτης δέν ήταν Ελευθέριος Βενιζέλος.Αλλά σέ κάθε περίπτωση αυτός πιστώνεται αυτήν την διπλωματική νίκη.
Καί ότι νά λέμε εμείς καί νά γράφουμε,στήν Ιστορία,"ό γέγραπται,γέγραπται"
Παρά ταύτα αρκετοί συμπολίτες μας εκθειάζουν καί σήμερα αυτούς πού μέ ευθύνη τους διχοτομήθηκε η Κύπρος τό 1974 καί υβρίζουν αυτούς που πέτυχαν νά βάλουν τήν Κύπρο στήν Ε.Ε.Η ίδια αντίληψη μίας καχεκτικής κοινωνίας από τό 1831-1863-1878-1897,(1920-1922),(1946-1949),1974.
ΥΓ.
Η Ιστορία υπάρχει γιά νά μάς διδάσκει.Αν σήμερα καταλήξουμε νά παραμείνουμε στό ευρώ και τήν Ε.Ε γιά καθαρά γεωπολιτικούς λόγους,επειδή αρνούμαστε πεισματικά νά φτιάξουμε ένα σοβαρό ευρωπαικό κράτος και νά διατηρούμε τό "ανατολικού τύπου" μαιμού μπάχαλο κρατικό μόρφωμα,αυτό δέν σημαίνει πώς αυτό μπορεί νά διαρκεί αιωνίως.Αυτοί πού πιθανόν σήμερα αποφασίζουν αυτό, στό μέλλον,ίσως ακόμα καί πιό σύντομα,κάτω από αρνητικούς λόγους που εμείς θά δημιουργήσουμε,νά βρούν τό πρόσχημα νά απαγκιστρωθούν όπως καί τότε από την σύγχρονη αυτή "Συνθήκη τών Σεβρων" καί νά μάς αφήσουν στήν μοίρα μας--------------------------------------------------------------------
Παραθέτω τά οκτώ link διάρκειας 52 λεπτών τό καθένα.
Από τίς οκτώ ραδιοφωνικές εκπομπές του sky-radio μέ τίτλο Μικρασιατική καταστροφή.Η ιστορία τής ταραγμένης δεκαετίας 1913-1922.Μιλούν ιστορικοί και καθηγητές Ιστορίας τών Ελληνικών Πανεπιστημίων.Στό τέλος τό ντοκυμανταίρ του national-geographic μέ τίτλο:Η Μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών.
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=231959
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=232193
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=232423
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=232651
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=232845
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=233079
http://www.skai.gr/player/Radio/?MMID=233326
Η τραγωδία της καταστροφής της Σμύρνης το 1922. Η Μικρασιατική καταστροφή. Ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα από το NATIONAL GEOGRAPHIC.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου