ΜΠΑΧΑΛΑΚΗΔΕΣ

Αρθρο του Αριστοτέλη Αιβαλιώτη στήν σελίδα στό FACE-BOOK ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Aristotelis Aivaliotis

ΜΠΑΧΑΛΑΚΗΔΕΣ
''Είναι πράγματι απορίας άξιον το πως ένα κόμμα, που παίζει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και επομένως είναι πιθανόν να κυβερνήσει, εξακολουθεί να φέρεται με αμηχανία μπροστά στις έκνομες ενέργειες των "αυτόνομων" ομάδων, αν δεν τις υποστηρίζει κιόλας, κατά καιρούς ανοικτά. Σήμερα για παράδειγμα κατήγγειλε την έξωση των ομάδων αυτών από την "βίλα Αμαλία" σαν "αποπροσανατολισμό στην λίστα Λαγκάρντ, ενώ ο υιός Βούτσης συνελήφθη για μία ακόμα φορά.
Είναι περίεργο, γιατί δεν μπορεί να μην υπάρχει συνείδηση ότι τέτοια θετική αντιμετώπιση των "αυτόνομων" (η και "μπαχαλάκηδων") υπονομεύει την υποστήριξη προς το κόμμα των τμημάτων εκείνων του πληθυσμού που είναι αναγκαία για να έλθει στην εξουσία.
Αυτοκτονούν;
Η, εκτιμούν ότι οι "αυτόνομοι", η οι "μπαχαλάκηδες, είναι πια ένα μεγάλο εκλογικό σώμα; Που είναι αναγκαίο να εκπροσωπούν εκλογικά;
Οι "μπαχαλάκηδες" είναι μία περιγραφή μίας κατηγορίας νέων ανθρώπων που έχουν ομαδοποιηθεί με αίτημα έναν επιθετικό ακτιβισμό εναντίον του "συστήματος", της συμβατικής συμπεριφοράς των ανθρώπων της εποχής μας, το καταναλωτικό πρότυπο, τις ιεραρχικές κοινωνικές σχέσεις, αυτό που αντιλαμβάνονται σαν καπιταλισμό, τις οργανωμένες εκφράσεις του κράτους (αστυνομία). Η γενική αυτή στάση ζωής τροφοδοτείται από την έλλειψη πραγματικών διεξόδων ζωής, αποτέλεσμα της κρίσης εδώ και πολλά χρόνια, αλλά και από την έλλειψη σοβαρών προκλήσεων στην πορεία της παιδικής και εφηβικής ζωής των περισσοτέρων. Απλά, η προηγούμενη γενιά έλυσε όλα τα προβλήματα, δημιουργώντας έτσι αυξημένες προσδοκίες. Που στην συνέχεια ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Αποτέλεσμα, θυμός, μίσος, οργή. Εύφορο έδαφος για μία μαρξίζουσα ιδεολογία άρνησης, όπως των διάφορων αριστερών ομάδων που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια στο περιβάλλον ανοχής των Εξαρχείων.
Μπορεί οι "μπαχαλάκηδες" να είναι ένα περιθώριο, μπορεί οι αριθμοί τους να μην είναι ιδιαίτερα μεγάλοι (ωστόσο 3-4.000 δεν είναι ιδιαίτερα μικρός αριθμός), ωστόσο η γενική πολιτική στάση τους είναι σύμφωνη με τις βαθιές, αν και κόσμιες, ιδεολογικές αντιλήψεις του ηγετικού πυρήνα πολλών από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του πασχίζει να φανταστεί ότι "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός", ίσως να είναι αυτός των "εξεγερσιακών" αυτόνομων.
Το πρόβλημα με το Συριζα είναι ότι ευρισκόμενο σε αμηχανία να περιγράψει ένα πειστικό πολιτικό σχέδιο για την χώρα, παίζει με όλα τα δυνατά ενδεχόμενα. Αδυνατεί να αποκλείσει το σχέδιο που στην πράξη περιγράφουν οι πράξεις των "αυτόνομων", δεν βλέπει τον εφιάλτη που περικλείει.
Άλλωστε αυτό το κοινό ήταν ο σκληρός πυρήνας της υποστήριξης που είχε τα χρόνια της "εξορίας", όταν πάλευε αν θα μπεί η όχι στην Βουλή. Και τον πυρήνα δεν πρέπει να τον προδίδεις, ποτέ.
Πάντως η υποστήριξη στις πράξεις των ομάδων αυτών δίνει, άρρητα, και μία διέξοδο στο πρόβλημα της ανεργίας: Αντίθετα με την ΧΑ που θέλει όλοι οι νέοι να πάνε στον στρατό, για χρόνια, και έτσι να μην είναι απλά άνεργοι, το ΣΥΡΙΖΑ ίσως υπονοεί ότι η διέξοδος στην ανεργία των νέων είναι να γίνουν καταληψίες "αυτόνομοι"...''


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
 Αλμα στο κενό αγκαλιά με τον Τσίπρα