Αυτή είναι η τελευταία μου αναφορά στο φαινόμενο μίας αυτοκοτονίας αλλά και την άθλια καπήλευση και την παραχάραξη κάθε επιστημονικής έννοιας,σε μία κοινωνία που διακατέχεται απο σχιζοφρένεια.Και με μία ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΑΡΧΙΣΥΜΜΟΡΙΑ που αναζητά αυτοκτονίες.Αλήθεια έχετε σκεφτεί τούτο.Πόσοι πατεράδες και Μανάδες έχουν την δυστυχία να ΕΧΟΥΝ ΘΑΨΕΙ τα παιδιά τους;;;Αν λοιπόν η αυτοκτονία ως πράξη δεν είχε βαθύτερα ψυχιατρικά αίτια,άν ο αυτόχειρας δεν είχε αφετηρία μία βαθεια ενδογενή μελαγχολία,που ξεκινάει απο την παιδική ηλικία του,(ΠΡΩΙΜΗ μάλιστα),εαν το αυτόχειρα δεν το κυριαρχεί ένα βαθύ ένστικτο θανάτου απο παιδί,που έχει αφετηρια σε ψυχολογικά προβήματα σχέσεων με τα πρώτα φιλικα του πρόσωπα,και εάν η αυτοκτονία ήταν απλά μία επιφανειακή αιτία της στιγμής,(χρεοκοπία-απόλυση-ανε ργία),τότε θα είχαμε καταγράψει δεκάδες χιλιαδες αυτοκτονίες Γονιών που έχασαν τα παιδία τους τόσα χρόνια.Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο ΒΑΣΑΝΟ,απο το να χάνουν οι γονείς τα παιδιά τους.Πολύ μεγαλύτερο απο το να χάσεις ένα σπίτι,η μία δουλεια,η να χρωστάς.Λοιπόν ας σοβαρευτούμε,όσοι ακόμα μπορούμε να σκεφτόυμε λογικά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΥΝΤ,ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου