.Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΉΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1921,Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ,ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΟΥ 1922 ΚΑΙ Η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΡΑΧΜΟΥ
Η επαναφορά του του Κωνσταντίνου στόν θρόνο από το Αντιβενιζελικό μέτωπο,έδωσε τήν ευκαιρία στούς συμμάχους να άρουν τήν εμπιστοσύνη τους στήν αναξιόπιστη πλέον Ελλάδα,ενώ κάποιοι άρχισαν να έχουν επαφές με τον Κεμάλ.Η νέα Ελληνική κυβέρνηση που προεκλογικά είχε διακηρύξει το σταμάτημα τού πολέμου καί την αποστράτευση τών στρατιωτών από την Μ.Ασία,όχι μόνο δέν τήρησε την υπόσχεση τής,αλλά τό επεξέτεινε σε πόλεμο επιθετικό.Το ίδιο διάστημα ο Κεμάλ ενισχύει συνεχώς τίς δυνάμεις του,στά βάθη τής Ανατολίας.Ενω παράλληλα συνέχιζε να τραβάει τους Ελληνες στά βάθη τής Μ.Ασίας μακρυά από τίς γραμμές ανεφοδιασμού,προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να τούς πλήξει αποφασιστικά.
Μετά τήν ήττα του Κεμάλ στό Αφιόν Καραχισάρ,την κατάληψη τής Κιουτάχειας από τούς Ελληνες,καί τήν αποτυχία αντεπίθεσης του Κεμάλ στό Εσκί Σεχίρ,ο Κεμάλ έδωσε εντολή στά στρατεύματά του γιά οπισθοχώρηση,πίσω από τίς γραμμές του Σαγγάρειου ποταμού,ενώ ταυτόχρονα σε διπλωματικό επίπεδο,έχτιζε πολιτικές καί οικονομικές σχέσεις προοπτικής,με τούς Ευρωπαίους πού τωρα πιά είχαν εγκαταλείψει τήν αναξιόπιστη Ελλάδα καί τήν πολιτική τής ηγεσία.
Τήν ίδια στιγμή από νέα ηγεσιά των Μπολσεβίκων στήν Ρωσία,ο Κεμάλ είχε εξασφαλίσει από ουδετερότητα έως καί φιλική θέση.
Οι θέσεις του Γούναρη καί του Κωνσταντίνου ήταν συνεχής επίθεση,επίθεση γιά την κατάληψη τής Αγκυράς.
Τον Αυγουστο 1921,στόν μέσον μίας απαράδεκτης ιστορικά,στρατιωτικά και εθνικά επιθετικής εκστρατείας,ο Ελληνικός στρατός αποτυγχάνει να καταλάβει τήν Αγκυρα.Αποτέλεσμα.Πάνω από 25.000 νεκροί Ελληνες στρατιώτες καί ένα ηθικό πού αρχίζει να καταρρέει.Παρά τίς έντονες αντιρρήσεις τών αξιωματικών,ο ανεκδιήγητος ιστορικά Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α,(γιατί ο Β τί ήταν;;),μαζί μέ τον Λαικιστή Δημήτριο Γούναρη,επιμένουν στή επιθετική τακτική.Η Ελλάδα αρχίζει να αντιμετωπίζει τό φάσμα μίας άμεσης οικονομικής χρεοκοπιάς.
Στις αρχές του 1922 οι οικονομικοί πόροι της Ελλάδας είχαν εξαντληθεί από το πόλεμο. Η χρηματοδότηση της Μικρασιατικής Εκστρατείας βρισκόταν σε κίνδυνο. Ήταν η περίοδος που οι Τούρκοι υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ άρχισαν να έχουν το πάνω χέρι στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Η περιοδεία του αναξιόπιστου Διεθνώς πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη (1867-1922) και του Υπουργού Εξωτερικών Γεωργίου Μπαλτατζή (1868-1922) στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τη σύναψη δανείου δεν καρποφόρησε. Σε μία ύστατη προσπάθεια, στις 11 Φεβρουαρίου 1922 ο Γούναρης συμφώνησε με ομάδα άγγλων κεφαλαιούχων για δάνειο ύψους 15.000.000 δραχμών, που όμως δεν εκταμιεύτηκε ποτέ.
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Γούναρης έσπευσε να ενημερώσει τους στενούς συνεργάτες του σχετικά με την αποτυχία του ταξιδιού του στην Ευρώπη. Τους τόνισε ότι η χώρα χρειαζόταν επειγόντως πόρους, που δεν μπορούσαν να προέλθουν από τη χρονοβόρο διαδικασία της αύξησης της φορολογίας ή των δασμών.
Μόλις ολοκληρώθηκε η ενημέρωση, έμεινε μόνος στο πρωθυπουργικό γραφείο με τον Υπουργό Οικονομικών και Επισιτισμού Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη (1860-1922). Σύμφωνα με τον βιογράφο του, Αλέξανδρο Οικονόμου, ο Πρωτοπαπαδάκης σηκώθηκε από τη θέση του και απευθυνόμενος στον Γούναρη του είπε: «Δημητράκη, τα ηύρα τα λεπτά». Ο Γούναρης έμεινεν εμβρόντητος και τον εκοίταζε με ολάνοιχτα μάτια, χωρίς να αρθρώνη λέξιν. Ο Πρωτοπαπαδάκης, αντί άλλης εξηγήσεως, έβγαλε από το πορτοφόλι του εν εκατοντάδραχμον χαρτονόμισμα, το έκοψε εις δύο και επέδειξε τα τεμάχια κρατών αυτά προ των εκστατικών οφθαλμών του φίλου του. Ο Γούναρης δεν εκαταλάβαινε τι συμβαίνει. – Ενόμισα πως τρελλάθηκε, έλεγε κατόπιν. Αφού, λοιπόν, ο Πρωτοπαπαδάκης απήλαυσε το θέαμα, το οποίο παρείχε ο φίλος του, αποφάσισε να του εξηγήση το σχέδιόν του. Πλήρης θαυμασμού ο Γούναρης δια την ευφυά και απλουστάτην επινόησιν προσεπάθησεν εν τούτοις να εύρη κάθε πιθανήν αντίρρησιν διά την ορθότητα της εφαρμογής της. Και ηύρε, ως έλεγε, πολλάς, αλλ’ ουδεμία ηδύνατο να σταθή προ των επιχειρημάτων του Πρωτοπαπαδάκη. Απεδέχθη λοιπόν πλήρως το σχέδιόν του. Αμφότεροι ετήρησαν απόλυτον εχεμύθεια…». Επρόκειτο για ένα είδος εσωτερικού αναγκαστικού δανεισμού, με το πρωτότυπο μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος, της δραχμής εν προκειμένω.
Ένα μήνα αργότερα, στις 21 Μαρτίου 1922, ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, μιλώντας από το βήμα της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 1921-1922, αποκάλυψε το σχέδιό του για τη σύναψη αναγκαστικού εσωτερικού δανείου, επαναλαμβάνοντας την παράσταση που είχε δώσει ένα μήνα νωρίτερα ενώπιον του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη. Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτονόμισμα και το επέδειξε στη Βουλή λέγοντας: «Ιδού κύριοι, έν εκατοντάδραχμον. Προς τα δεξιά είναι η εικών του Γεωργίου Σταύρου, προς τα αριστερά το Βασιλικόν Στέμμα. Ευθύς ως το νομοσχέδιον ψηφισθή θα διχοτομήσω το εκατοντάδραχμον (ο κύριος υπουργός βγάζει από το χαρτοφυλάκιόν του μίαν ψαλλίδα γραφείου και προ της εκθάμβου Βουλής κόπτει εις δύο το εις χείρας του χαρτονόμισμα). Και το τεμάχιον το φέρον την εικόνα του Γ. Σταύρου θα εξακολουθήση κυκλοφορούν ως νόμισμα 50 δραχμών, το δε έτερο ήμισυ-αφού το στέμμα-θα αποτελή ομολογίαν 50 δραχμών». Η έκπληκτη Βουλή δέχθηκε την αγόρευση Πρωτοπαπαδάκη με «διαμαρτυρίας,καί γέλωτας, όπως αναφέρονται στα Πρακτικά της σώματος.
Οι ερασιτεχνικοί πολιτικοί χειρισμοί εντός Ελλάδας,προοιωνίζουν τήν Εθνική καταστροφή πού έρχεται.Οι μόνοι πού δέν τήν βλέπουν,είναι όλο αυτό το πολιτικό επετελείο τών Αθηνών και ο ανικανος Μονάρχης,που επιμένουν στα επιθετικά τους σχέδια.Γιά να αντιληφθείτε τόν <<πατριωτισμό>> του Αντιβενιζελικού μετώπου αρκει να ειπωθεί τούτο:
Εκείνη τήν περίοδο,του 1921 ο πρίγκηπας Ανδρέας,αδερφός του Βασιλιά Κωνσταντίνου καί πατέρας του Φιλίππου,συζύγου σήμερα τής Βασιλισσας Ελισσάβετ,γράφει στόν Ιωάννη Μεταξά από την Σμύρνη:
<<Aπαίσιοι πραγματικά είναι οι εδώ Ελληνες.Εκτός ελαχίστων.Επικρατεί Βενιζελισμός Ογκώδης.Κατά την εορτήν του Αγίου Ελευθερίου είχον κλείσει σχεδόν,όλα τα καταστήματα.Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσομεν τήν Σμύρνην είς τόν Κεμάλ.Διά να τούς πετσοκόψει όλους αυτούς τούς αχρείους.Οι οποίοι φέρονται ούτως,όπερ του φοβερού αίματος πού εχύσαμεν εδώ>>
Η επαναφορά του του Κωνσταντίνου στόν θρόνο από το Αντιβενιζελικό μέτωπο,έδωσε τήν ευκαιρία στούς συμμάχους να άρουν τήν εμπιστοσύνη τους στήν αναξιόπιστη πλέον Ελλάδα,ενώ κάποιοι άρχισαν να έχουν επαφές με τον Κεμάλ.Η νέα Ελληνική κυβέρνηση που προεκλογικά είχε διακηρύξει το σταμάτημα τού πολέμου καί την αποστράτευση τών στρατιωτών από την Μ.Ασία,όχι μόνο δέν τήρησε την υπόσχεση τής,αλλά τό επεξέτεινε σε πόλεμο επιθετικό.Το ίδιο διάστημα ο Κεμάλ ενισχύει συνεχώς τίς δυνάμεις του,στά βάθη τής Ανατολίας.Ενω παράλληλα συνέχιζε να τραβάει τους Ελληνες στά βάθη τής Μ.Ασίας μακρυά από τίς γραμμές ανεφοδιασμού,προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να τούς πλήξει αποφασιστικά.
Μετά τήν ήττα του Κεμάλ στό Αφιόν Καραχισάρ,την κατάληψη τής Κιουτάχειας από τούς Ελληνες,καί τήν αποτυχία αντεπίθεσης του Κεμάλ στό Εσκί Σεχίρ,ο Κεμάλ έδωσε εντολή στά στρατεύματά του γιά οπισθοχώρηση,πίσω από τίς γραμμές του Σαγγάρειου ποταμού,ενώ ταυτόχρονα σε διπλωματικό επίπεδο,έχτιζε πολιτικές καί οικονομικές σχέσεις προοπτικής,με τούς Ευρωπαίους πού τωρα πιά είχαν εγκαταλείψει τήν αναξιόπιστη Ελλάδα καί τήν πολιτική τής ηγεσία.
Τήν ίδια στιγμή από νέα ηγεσιά των Μπολσεβίκων στήν Ρωσία,ο Κεμάλ είχε εξασφαλίσει από ουδετερότητα έως καί φιλική θέση.
Οι θέσεις του Γούναρη καί του Κωνσταντίνου ήταν συνεχής επίθεση,επίθεση γιά την κατάληψη τής Αγκυράς.
Τον Αυγουστο 1921,στόν μέσον μίας απαράδεκτης ιστορικά,στρατιωτικά και εθνικά επιθετικής εκστρατείας,ο Ελληνικός στρατός αποτυγχάνει να καταλάβει τήν Αγκυρα.Αποτέλεσμα.Πάνω από 25.000 νεκροί Ελληνες στρατιώτες καί ένα ηθικό πού αρχίζει να καταρρέει.Παρά τίς έντονες αντιρρήσεις τών αξιωματικών,ο ανεκδιήγητος ιστορικά Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α,(γιατί ο Β τί ήταν;;),μαζί μέ τον Λαικιστή Δημήτριο Γούναρη,επιμένουν στή επιθετική τακτική.Η Ελλάδα αρχίζει να αντιμετωπίζει τό φάσμα μίας άμεσης οικονομικής χρεοκοπιάς.
Στις αρχές του 1922 οι οικονομικοί πόροι της Ελλάδας είχαν εξαντληθεί από το πόλεμο. Η χρηματοδότηση της Μικρασιατικής Εκστρατείας βρισκόταν σε κίνδυνο. Ήταν η περίοδος που οι Τούρκοι υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ άρχισαν να έχουν το πάνω χέρι στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Η περιοδεία του αναξιόπιστου Διεθνώς πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη (1867-1922) και του Υπουργού Εξωτερικών Γεωργίου Μπαλτατζή (1868-1922) στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τη σύναψη δανείου δεν καρποφόρησε. Σε μία ύστατη προσπάθεια, στις 11 Φεβρουαρίου 1922 ο Γούναρης συμφώνησε με ομάδα άγγλων κεφαλαιούχων για δάνειο ύψους 15.000.000 δραχμών, που όμως δεν εκταμιεύτηκε ποτέ.
Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Γούναρης έσπευσε να ενημερώσει τους στενούς συνεργάτες του σχετικά με την αποτυχία του ταξιδιού του στην Ευρώπη. Τους τόνισε ότι η χώρα χρειαζόταν επειγόντως πόρους, που δεν μπορούσαν να προέλθουν από τη χρονοβόρο διαδικασία της αύξησης της φορολογίας ή των δασμών.
Μόλις ολοκληρώθηκε η ενημέρωση, έμεινε μόνος στο πρωθυπουργικό γραφείο με τον Υπουργό Οικονομικών και Επισιτισμού Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη (1860-1922). Σύμφωνα με τον βιογράφο του, Αλέξανδρο Οικονόμου, ο Πρωτοπαπαδάκης σηκώθηκε από τη θέση του και απευθυνόμενος στον Γούναρη του είπε: «Δημητράκη, τα ηύρα τα λεπτά». Ο Γούναρης έμεινεν εμβρόντητος και τον εκοίταζε με ολάνοιχτα μάτια, χωρίς να αρθρώνη λέξιν. Ο Πρωτοπαπαδάκης, αντί άλλης εξηγήσεως, έβγαλε από το πορτοφόλι του εν εκατοντάδραχμον χαρτονόμισμα, το έκοψε εις δύο και επέδειξε τα τεμάχια κρατών αυτά προ των εκστατικών οφθαλμών του φίλου του. Ο Γούναρης δεν εκαταλάβαινε τι συμβαίνει. – Ενόμισα πως τρελλάθηκε, έλεγε κατόπιν. Αφού, λοιπόν, ο Πρωτοπαπαδάκης απήλαυσε το θέαμα, το οποίο παρείχε ο φίλος του, αποφάσισε να του εξηγήση το σχέδιόν του. Πλήρης θαυμασμού ο Γούναρης δια την ευφυά και απλουστάτην επινόησιν προσεπάθησεν εν τούτοις να εύρη κάθε πιθανήν αντίρρησιν διά την ορθότητα της εφαρμογής της. Και ηύρε, ως έλεγε, πολλάς, αλλ’ ουδεμία ηδύνατο να σταθή προ των επιχειρημάτων του Πρωτοπαπαδάκη. Απεδέχθη λοιπόν πλήρως το σχέδιόν του. Αμφότεροι ετήρησαν απόλυτον εχεμύθεια…». Επρόκειτο για ένα είδος εσωτερικού αναγκαστικού δανεισμού, με το πρωτότυπο μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος, της δραχμής εν προκειμένω.
Ένα μήνα αργότερα, στις 21 Μαρτίου 1922, ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, μιλώντας από το βήμα της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 1921-1922, αποκάλυψε το σχέδιό του για τη σύναψη αναγκαστικού εσωτερικού δανείου, επαναλαμβάνοντας την παράσταση που είχε δώσει ένα μήνα νωρίτερα ενώπιον του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη. Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτονόμισμα και το επέδειξε στη Βουλή λέγοντας: «Ιδού κύριοι, έν εκατοντάδραχμον. Προς τα δεξιά είναι η εικών του Γεωργίου Σταύρου, προς τα αριστερά το Βασιλικόν Στέμμα. Ευθύς ως το νομοσχέδιον ψηφισθή θα διχοτομήσω το εκατοντάδραχμον (ο κύριος υπουργός βγάζει από το χαρτοφυλάκιόν του μίαν ψαλλίδα γραφείου και προ της εκθάμβου Βουλής κόπτει εις δύο το εις χείρας του χαρτονόμισμα). Και το τεμάχιον το φέρον την εικόνα του Γ. Σταύρου θα εξακολουθήση κυκλοφορούν ως νόμισμα 50 δραχμών, το δε έτερο ήμισυ-αφού το στέμμα-θα αποτελή ομολογίαν 50 δραχμών». Η έκπληκτη Βουλή δέχθηκε την αγόρευση Πρωτοπαπαδάκη με «διαμαρτυρίας,καί γέλωτας, όπως αναφέρονται στα Πρακτικά της σώματος.
Οι ερασιτεχνικοί πολιτικοί χειρισμοί εντός Ελλάδας,προοιωνίζουν τήν Εθνική καταστροφή πού έρχεται.Οι μόνοι πού δέν τήν βλέπουν,είναι όλο αυτό το πολιτικό επετελείο τών Αθηνών και ο ανικανος Μονάρχης,που επιμένουν στα επιθετικά τους σχέδια.Γιά να αντιληφθείτε τόν <<πατριωτισμό>> του Αντιβενιζελικού μετώπου αρκει να ειπωθεί τούτο:
Εκείνη τήν περίοδο,του 1921 ο πρίγκηπας Ανδρέας,αδερφός του Βασιλιά Κωνσταντίνου καί πατέρας του Φιλίππου,συζύγου σήμερα τής Βασιλισσας Ελισσάβετ,γράφει στόν Ιωάννη Μεταξά από την Σμύρνη:
<<Aπαίσιοι πραγματικά είναι οι εδώ Ελληνες.Εκτός ελαχίστων.Επικρατεί Βενιζελισμός Ογκώδης.Κατά την εορτήν του Αγίου Ελευθερίου είχον κλείσει σχεδόν,όλα τα καταστήματα.Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσομεν τήν Σμύρνην είς τόν Κεμάλ.Διά να τούς πετσοκόψει όλους αυτούς τούς αχρείους.Οι οποίοι φέρονται ούτως,όπερ του φοβερού αίματος πού εχύσαμεν εδώ>>
ΟΛΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΔΩ:
1922-2012.90 XΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΘΝΙΚΉ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου