Αναλογίζομαι πώς........

Αναλογίζομαι τούτο.

Αυτός ο άγνωστος Ελληνας,που στα 20 χρόνια του ήταν στούς Βαλκανικούς πολέμους του 1912 και μπήκε 20 χρονών στρατιώτης στήν Θεσσαλονίκη,πού το 1922 σε ηλικία 30 ετών ήταν στό Αφιόν Καραχισάρ,όταν ο Κεμάλ ξεκινούσε την Αυγουστιάτικη αντεπίθεση,πού έζησε τα φοβερά χρόνια τού Μεσοπολέμου καί σε ηλικία 48 ετών πήγε μέ τίς τελευταίες εφεδρείες στήν Πίνδο το 1940.Πού στα 49-51 χρόνια

τού ένοιωσε κατοχή καί πείνα.Πού στα 52 του χρόνια έζησε τα Δεκεμβριανά τού 1944 και βίωσε τόν εμφύλιο του 1946-1949,από τα 54 χρόνια τού έως τα 58.
Πού έζησε τα πρώτα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια τής φτώχειας από τα 58 χρόνια του έως τα 61 καί πού στά 67 χρόνια του είδε τούς δύο γιούς του να ξενιτεύονται στήν Γερμανία γιά δουλεία,καί στα 75 χρόνια του έζησε άλλη μία χούντα το 1967,πεθαίνοντας στα 82 μέ την πτώση τής Χούντας το 1974:
Αυτός ο Ελληνας τί θα έλεγε για τήν σημερινή γενιά τών άκαπνων και καλοβολεμένων Νεοελλήνων που δέν θέλουν να τούς αγγίξει κανείς τα κεκτημένα μίας πλασματικής ευημερίας;;
Πιστέψτε με ότι υπήρχαν πολλοί πρόγονοι μας,που πέρασαν από όλα αυτά τα ΠΥΡΙΝΑ γεγονότα καί τίς ΚΑΥΤΕΣ εποχές και τα ΕΖΗΣΑΝ όλα.Τα είδαν όλα.
Καί σήμερα από εκεί πού είναι θα ξεκαρδίζονται στα γέλια,η και θα πικραίνονται με τα καμώματα τών σύγχρονων Μεταπολιτευτικών Ελλήνων.