Τά έτη 1821-1823 έγινε σέ αυτόν τόν τόπο μία εξέγερση ατάκτων.Χωρίς καμμία Εθνική-κοινωνική συλλογική συνείδηση,ξεσηκώθηκαν γενικώς και αορίστως.Δέν ήξεραν ούτε τί ακριβώς ήθελαν,ούτε πού ακριβώς θά πήγαιναν,(καλή ώρα).Στά σχολικά βιβλία αυτό μάς τό είπαν Εθνική εξέγερση και εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση.Μετά τό 1823 άρχισαν αιματηροί εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ φατριών Ρουμελιωτών και Μωραιτών πού μάς έχουν αποκρύψει από τά σχολικά βιβλία.
Ηρθε ο Ιμπραήμ και έπνιξε κάθε επαναστατική διάθεση στό αίμα.Ολα φαίνονταν νά χάνονται οριστικά.Ευτυχώς έγινε τό Ναυαρίνο.Οί ξένες τότε μεγάλες δυνάμεις(προφανώς μέ πρωτεύοντα γνώμονα τά δικά τους συμφέροντα),αποφάσισαν πώς έπρεπε εδώ γιά γεωπολιτικούς λόγους νά γίνει ένα αυτόνομο κρατίδιο στό μαλακό υπογάστριο τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας.Μετά ήρθε ο Καποδίστριας,ό όποίος αφού εφτιαξε τό σύνταγμα στήν Ελβετία,(πού ισχύει ακόμα μέχρι καί σήμερα),προσπάθησε νά φτιάξει καί εδώ ένα σοβαρό κράτος,αλλά δολοφονήθηκε από τούς Κοτζαμπάσηδες πού ακόμα κυβερνούν αυτήν τήν Χώρα.Μετά ήρθαν οι Βαυαροί πού προσπάθησαν νά φτιάξουν εδώ ένα σοβαρό κράτος,αλλά ούτε και αυτοί μπόρεσαν νά κάνουν τίποτα,παρά τό γεγονός πώς έστησαν οί ίδιοι τό εθνολογικό παραμύθι περί συνέχειας τών νέων κατοίκων αυτής τής Χώρας μέ τούς Αρχαίους Ελληνες.Η περίοδος τών Βαυαρών παρά τό γεγονός πώς προσπάθησαν νά στήσουν θεσμούς,(πανεπιστήμια-
δημόσια ταμεία-Χωροφυλακή-Εθνική τράπεζα κ.λ.π),ήταν μία μεγάλη περίοδος πολιτικής αστάθειας καί βίαιων συγκρούσεων.
Η εσωτερική μαφία μέ πολλούς δήθεν πρώην αγωνιστές τού 1821 είχαν ήδη στήσει εδώ τό πελατειακό ιδιόμορφο κράτοςπού μασούλαγε κάθε δάνειο και κάθε εξωτερική βοήθεια πού ερχόταν από τήν Ευρώπη.Μαζί τούς καί μία νέα ιδιόμορφη κλίκα
επιχειρηματικής Ελληνικής τάξης άκρως μεταπρατική καί χωρίς κανένα επίσης ίχνος Εθνικής συλλογικής συνείδησης πού θά μάς συνοδεύει μέχρι καί σήμερα.
Την πτώση τού Οθωνα τό 1863 ακουλούθησαν μεγάλες αιματηρες πολύνεκρες ταραχές στήν Αθήνα,(Ιούνιος 1863),ανάμεσα σέ ένοπλα στρατεύματα από τήν μία τού Αθλιέστατου Βούλγαρη και από τήν άλλη τού Μπενιζέλου Ρούφου,πού διακόπηκαν μόνο όταν οι μεγάλες δυνάμεις διά τών εδώ πρεσβειών τους απείλησαν νά διακόψουν τήν χρηματοδότηση,(πάλι καλή ώρα).
Τό 1878 πήγαμε νά πάρουμε τήν Πόλη και παραλίγο νά χάσουμε και τήν τότε μικρή Ελλάδα,πού σώθηκε από τούς τότε συμμάχους τής Δύσης.Οί οποίοι μέ τήν συνθήκη τού Βερολίνου τό 1881 μάς χάρισαν τήν Θεσσαλία επειδή είμαστε καλά παιδιά!!
Τό 1893 χρεοκοπήσαμε γιά μία ακόμα φορά και αποφασίσαμε τέσσερα χρόνια μετά υπό χρεοκοπία,τό 1897,νά ξαναπάμε νά πάρουμε τήν Πόλη,αλλά και πάλι η μικρή τότε Ελλάς σώθηκε χαρη στήν μεγαλοθυμία τών συμμάχων αλλά υποχρεώθηκε νά καταβάλλει στήν ήδη καταρρέουσα Οθωμανική αυτοκρατορία μεγάλη χρηματική αποζημίωση.Αλλά επειδή δέν υπήρχε ούτε μία δραχμή στά ταμεία,(πάλι καλη ώρα),
υποχρεώθηκε η Χώρα νά μπεί σέ έναν Διεθνή οικονομικό έλεγχο γιά νά δανειστεί.Τήν κορδέλα μέ τά σπίρτα πού έγραφε Δ.Ο.Ε(διεθνής οικονομικός έλεγχος),πρέπει νά τήν θυμούνται όσοι ήταν 10-15 χρονών τήν δεκαετία τού 1950,μιάς καί μέχρι τότε πληρώναμε τίς δικές μας μαλακίες.
Ακολούθησε μία μικρή περίοδος ανάκαμψης μέ τόν Ελευθέριο Βενιζέλο πού η Ελλάδα απέκτησε τά σημερινά της σύνορα καί παρ ολίγον νά γίνει η κυρίαρχη δύναμη στήν Νοτιοανατολική Μεσόγειο,(αντί τής σημερινής Τουρκίας),μέ τήν συνθήκη τών Σεβρών.Αλλά στίς εκλογές τού 1920,αλλοιώς ο <κυρίαρχος> καί <<σοφός>> λαός απόφάσισε.Βαρέθηκε τούς πολέμους καί ψήφισε τό Αντιβενιζελικό μέτωπο πού τού είχε υποσχεθεί κατάπαυση τού πυρος,αλλά μετά πήρε χέρι-χέρι αυτόν τόν Λαό,(πού από τό 1831 έχει εξανδραποδισθεί σέ ένα άθλιο πελατειακό κράτος) καί τόν πήγε νά πάρει καί πάλι τήν Πόλη μέ τόν <μαρμαρωμένο βασιλιά>.Αποτέλεσμα νά εξαφανσθεί από τόν χάρτη,ο έδώ και 2000 χρόνια Ελληνισμός και ελληνικός πολιτισμός στόν άξονα παράλια-Πόλη-Πόντος,(καλή ώρα όπώς σήμερα πολλοί ακολουθούν τήν Χ.Α).
Μετά τό 1922 ακολούθησε πάλι μία μεγάλη περίοδος πολιτικής αστάθειας μέ πραξικοπήματα,βίαιες ταραχές καί χρεοκοπίες μέ καταληξη τήν Μεταξική δικατοτορία.Τά υπόλοιπα είναι πολύ γνωστα.Πόλεμος κατοχή απελευθέρωση.Καί μετά άλλη μία χαμένη ευκαιρία.Δέν υπήρχε εδώ ούτε ένας συντηρητικός Ντε-Γκώλ,ούτε ένας κομμουνιστής ενας Τολιάττι τό 1944.Υπήραν ανθρωπάκια ανίκανα καί από τίς δύο πλευρές,(καλή ώρα και πάλι).Η Ελλάδα βυθίστηκε σέ έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο γιά μία ακόμα φορά πού τήν πήγε 50 χρόνια πίσω τήν ίδια ώρα πού η Ευρώπη ήταν σέ πλήρη ανασυγκρότηση.
Ο πακτωλός τών δολλαρίων πού έπεσε εδω΄μέ τό σχέδιο Μάρσαλ φαγώθηκε από τήν κρατικοδίαιτη επιχειρηματική τάξη απότοκοι τών πρώτων εκείνων Κατσαπλιάδων τού 1821 πού πέταξαν τίς φουστανέλες και φόρεσαν τίς ρεντικότες γιά νά τό παίξουν Ευρωπαίοι αλλά ουσιαστικά Ευρωληγούρηδες.
Μετά τό 1949,μπήκαμε καί πάλι σέ μία περίοδο πολιτικής αστάθειας μέσα σέ ένα νοσηρό μετεμφυλιοπολεμικό κράτος,πού ουσιαστικά κατέληξε στήν Χούντα και τήν διχοτόμηση τής Κύπρου τό 1974 αφού ο Μαλάκας Ιωαννίδης,(βλέπε σήμερα Χρυσή Αυγή),επιχείρησε νά ενώσει τήν Κύπρο μέ τήν Ελλάδα και στό τέλος τόν πήρε τσιμπούκι,όπως τό ίδιο είναι σίγουρο πώς θά τον πάρει,(τσιμπούκι εννοώ)και ο Μιχαλολιάκος μέ τήν παρανοική παρέα του κάποια μέρα.Τό θέμα είναι μήν τόν πάρουμε μαζί μέ αυτούς και ΟΛΟΙ μας τσιμπούκι!!
Μετά τό 1974 ακολούθησε μία μακρά περίοδος πολιτικής σταθερότητας,(η μόνη στήν 190χρονη Νεοελληνική Ιστορία),πού σταμάτησε τό 2010 αφού σταμάτησαν καί τά δανεικά πού από τό 1974 τρώμε και ξανατρώμε χωρίς ποτέ νά κάνουμε σοβαρή ανάπτυξη και σοβαρό κράτος.
Αυτή είναι η ιστορία αυτού τού Αδιόρθωτου και ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥ Λαού οποίος μόλις χθές σέ δημοσκόπηση απεφάνθη:
<<Το 40% θεωρεί ότι η πολιτική των μεταρρυθμίσεων είναι αναγκαία, ενώ το 57% θεωρεί ότι είναι μια πολιτική εναντίον των φτωχότερων στρωμάτων.
Είμαστε άξιοι τής μοίρας μας καί τής Ιστορίας μας.Οί μύθοι τά ψευτοιδεολογήματα καί οι πλαστογραφίες τής Ιστορίας στά σχολικά βιβλία ούτε μας εκαναν ποτέ καλύτερους,ούτε και τώρα θά μάς σώσουν.Η μόνη ελπίδα μας ενα νέο <<ΝΑΥΑΡΙΝΟ>>.Αλλά καί πάλι τί θά γίνει μετά;Θά συνεχίσουμε τά ίδια;
Μάλλον!Οπότε;Τρέχα γύρευε Πατριώτη!!!
Ηρθε ο Ιμπραήμ και έπνιξε κάθε επαναστατική διάθεση στό αίμα.Ολα φαίνονταν νά χάνονται οριστικά.Ευτυχώς έγινε τό Ναυαρίνο.Οί ξένες τότε μεγάλες δυνάμεις(προφανώς μέ πρωτεύοντα γνώμονα τά δικά τους συμφέροντα),αποφάσισαν πώς έπρεπε εδώ γιά γεωπολιτικούς λόγους νά γίνει ένα αυτόνομο κρατίδιο στό μαλακό υπογάστριο τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας.Μετά ήρθε ο Καποδίστριας,ό όποίος αφού εφτιαξε τό σύνταγμα στήν Ελβετία,(πού ισχύει ακόμα μέχρι καί σήμερα),προσπάθησε νά φτιάξει καί εδώ ένα σοβαρό κράτος,αλλά δολοφονήθηκε από τούς Κοτζαμπάσηδες πού ακόμα κυβερνούν αυτήν τήν Χώρα.Μετά ήρθαν οι Βαυαροί πού προσπάθησαν νά φτιάξουν εδώ ένα σοβαρό κράτος,αλλά ούτε και αυτοί μπόρεσαν νά κάνουν τίποτα,παρά τό γεγονός πώς έστησαν οί ίδιοι τό εθνολογικό παραμύθι περί συνέχειας τών νέων κατοίκων αυτής τής Χώρας μέ τούς Αρχαίους Ελληνες.Η περίοδος τών Βαυαρών παρά τό γεγονός πώς προσπάθησαν νά στήσουν θεσμούς,(πανεπιστήμια-
δημόσια ταμεία-Χωροφυλακή-Εθνική τράπεζα κ.λ.π),ήταν μία μεγάλη περίοδος πολιτικής αστάθειας καί βίαιων συγκρούσεων.
Η εσωτερική μαφία μέ πολλούς δήθεν πρώην αγωνιστές τού 1821 είχαν ήδη στήσει εδώ τό πελατειακό ιδιόμορφο κράτοςπού μασούλαγε κάθε δάνειο και κάθε εξωτερική βοήθεια πού ερχόταν από τήν Ευρώπη.Μαζί τούς καί μία νέα ιδιόμορφη κλίκα
επιχειρηματικής Ελληνικής τάξης άκρως μεταπρατική καί χωρίς κανένα επίσης ίχνος Εθνικής συλλογικής συνείδησης πού θά μάς συνοδεύει μέχρι καί σήμερα.
Την πτώση τού Οθωνα τό 1863 ακουλούθησαν μεγάλες αιματηρες πολύνεκρες ταραχές στήν Αθήνα,(Ιούνιος 1863),ανάμεσα σέ ένοπλα στρατεύματα από τήν μία τού Αθλιέστατου Βούλγαρη και από τήν άλλη τού Μπενιζέλου Ρούφου,πού διακόπηκαν μόνο όταν οι μεγάλες δυνάμεις διά τών εδώ πρεσβειών τους απείλησαν νά διακόψουν τήν χρηματοδότηση,(πάλι καλή ώρα).
Τό 1878 πήγαμε νά πάρουμε τήν Πόλη και παραλίγο νά χάσουμε και τήν τότε μικρή Ελλάδα,πού σώθηκε από τούς τότε συμμάχους τής Δύσης.Οί οποίοι μέ τήν συνθήκη τού Βερολίνου τό 1881 μάς χάρισαν τήν Θεσσαλία επειδή είμαστε καλά παιδιά!!
Τό 1893 χρεοκοπήσαμε γιά μία ακόμα φορά και αποφασίσαμε τέσσερα χρόνια μετά υπό χρεοκοπία,τό 1897,νά ξαναπάμε νά πάρουμε τήν Πόλη,αλλά και πάλι η μικρή τότε Ελλάς σώθηκε χαρη στήν μεγαλοθυμία τών συμμάχων αλλά υποχρεώθηκε νά καταβάλλει στήν ήδη καταρρέουσα Οθωμανική αυτοκρατορία μεγάλη χρηματική αποζημίωση.Αλλά επειδή δέν υπήρχε ούτε μία δραχμή στά ταμεία,(πάλι καλη ώρα),
υποχρεώθηκε η Χώρα νά μπεί σέ έναν Διεθνή οικονομικό έλεγχο γιά νά δανειστεί.Τήν κορδέλα μέ τά σπίρτα πού έγραφε Δ.Ο.Ε(διεθνής οικονομικός έλεγχος),πρέπει νά τήν θυμούνται όσοι ήταν 10-15 χρονών τήν δεκαετία τού 1950,μιάς καί μέχρι τότε πληρώναμε τίς δικές μας μαλακίες.
Ακολούθησε μία μικρή περίοδος ανάκαμψης μέ τόν Ελευθέριο Βενιζέλο πού η Ελλάδα απέκτησε τά σημερινά της σύνορα καί παρ ολίγον νά γίνει η κυρίαρχη δύναμη στήν Νοτιοανατολική Μεσόγειο,(αντί τής σημερινής Τουρκίας),μέ τήν συνθήκη τών Σεβρών.Αλλά στίς εκλογές τού 1920,αλλοιώς ο <κυρίαρχος> καί <<σοφός>> λαός απόφάσισε.Βαρέθηκε τούς πολέμους καί ψήφισε τό Αντιβενιζελικό μέτωπο πού τού είχε υποσχεθεί κατάπαυση τού πυρος,αλλά μετά πήρε χέρι-χέρι αυτόν τόν Λαό,(πού από τό 1831 έχει εξανδραποδισθεί σέ ένα άθλιο πελατειακό κράτος) καί τόν πήγε νά πάρει καί πάλι τήν Πόλη μέ τόν <μαρμαρωμένο βασιλιά>.Αποτέλεσμα νά εξαφανσθεί από τόν χάρτη,ο έδώ και 2000 χρόνια Ελληνισμός και ελληνικός πολιτισμός στόν άξονα παράλια-Πόλη-Πόντος,(καλή ώρα όπώς σήμερα πολλοί ακολουθούν τήν Χ.Α).
Μετά τό 1922 ακολούθησε πάλι μία μεγάλη περίοδος πολιτικής αστάθειας μέ πραξικοπήματα,βίαιες ταραχές καί χρεοκοπίες μέ καταληξη τήν Μεταξική δικατοτορία.Τά υπόλοιπα είναι πολύ γνωστα.Πόλεμος κατοχή απελευθέρωση.Καί μετά άλλη μία χαμένη ευκαιρία.Δέν υπήρχε εδώ ούτε ένας συντηρητικός Ντε-Γκώλ,ούτε ένας κομμουνιστής ενας Τολιάττι τό 1944.Υπήραν ανθρωπάκια ανίκανα καί από τίς δύο πλευρές,(καλή ώρα και πάλι).Η Ελλάδα βυθίστηκε σέ έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο γιά μία ακόμα φορά πού τήν πήγε 50 χρόνια πίσω τήν ίδια ώρα πού η Ευρώπη ήταν σέ πλήρη ανασυγκρότηση.
Ο πακτωλός τών δολλαρίων πού έπεσε εδω΄μέ τό σχέδιο Μάρσαλ φαγώθηκε από τήν κρατικοδίαιτη επιχειρηματική τάξη απότοκοι τών πρώτων εκείνων Κατσαπλιάδων τού 1821 πού πέταξαν τίς φουστανέλες και φόρεσαν τίς ρεντικότες γιά νά τό παίξουν Ευρωπαίοι αλλά ουσιαστικά Ευρωληγούρηδες.
Μετά τό 1949,μπήκαμε καί πάλι σέ μία περίοδο πολιτικής αστάθειας μέσα σέ ένα νοσηρό μετεμφυλιοπολεμικό κράτος,πού ουσιαστικά κατέληξε στήν Χούντα και τήν διχοτόμηση τής Κύπρου τό 1974 αφού ο Μαλάκας Ιωαννίδης,(βλέπε σήμερα Χρυσή Αυγή),επιχείρησε νά ενώσει τήν Κύπρο μέ τήν Ελλάδα και στό τέλος τόν πήρε τσιμπούκι,όπως τό ίδιο είναι σίγουρο πώς θά τον πάρει,(τσιμπούκι εννοώ)και ο Μιχαλολιάκος μέ τήν παρανοική παρέα του κάποια μέρα.Τό θέμα είναι μήν τόν πάρουμε μαζί μέ αυτούς και ΟΛΟΙ μας τσιμπούκι!!
Μετά τό 1974 ακολούθησε μία μακρά περίοδος πολιτικής σταθερότητας,(η μόνη στήν 190χρονη Νεοελληνική Ιστορία),πού σταμάτησε τό 2010 αφού σταμάτησαν καί τά δανεικά πού από τό 1974 τρώμε και ξανατρώμε χωρίς ποτέ νά κάνουμε σοβαρή ανάπτυξη και σοβαρό κράτος.
Αυτή είναι η ιστορία αυτού τού Αδιόρθωτου και ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥ Λαού οποίος μόλις χθές σέ δημοσκόπηση απεφάνθη:
<<Το 40% θεωρεί ότι η πολιτική των μεταρρυθμίσεων είναι αναγκαία, ενώ το 57% θεωρεί ότι είναι μια πολιτική εναντίον των φτωχότερων στρωμάτων.
Είμαστε άξιοι τής μοίρας μας καί τής Ιστορίας μας.Οί μύθοι τά ψευτοιδεολογήματα καί οι πλαστογραφίες τής Ιστορίας στά σχολικά βιβλία ούτε μας εκαναν ποτέ καλύτερους,ούτε και τώρα θά μάς σώσουν.Η μόνη ελπίδα μας ενα νέο <<ΝΑΥΑΡΙΝΟ>>.Αλλά καί πάλι τί θά γίνει μετά;Θά συνεχίσουμε τά ίδια;
Μάλλον!Οπότε;Τρέχα γύρευε Πατριώτη!!!
