Αυτόν τον καιρό στην υπάρχουσα οικονομική κρίση στην Ελλάδα,και με την κρίση να διαπερνά το σύνολο του πολιτικού συστήματος,δημιουργούνται συνεχώς,νέες ομάδες και κινήσεις,που λένε πως θέλουν να βγάλουν την Χώρα απο το αδιέξοδο. Αλλες κινήσεις ανιδιοτελώς,και άλλες με περισσή Ιδιοτέλεια των <<ηγετών τους>>,που είναι εξώφθαλμη.Μάλιστα πολλοί κάνουν και συναντήσεις και δημιουργούν event στο face-book για την αναθεώρηση του συντάγματος,και μάλιστα για μία ριζική συνταγματική αλλαγή με Δημοκρατία,η <<Δημοκρατία>>,εντός η εκτός εισαγωγικών διαλέγετε εσείς.Κανένας όμως,μα κανένας σχεδόν,δεν τολμά να θίξει το πιό βασικό θέμα σε ένα νέο σύνταγμα.
ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Αν τους πείς να θέσουν αυτό το θέμα σου λένε:
Αντιγράφω απ'το βιβλίο του μακαρίτη Βασίλη Ραφαηλίδη "ΙΣΤΟΡΙΑ (κωμικοτραγική) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974" :Βασισμενο στο Βιβλιο του Γερασιμου Κακλαμανη,<<Η Ελλας ως Κρατος Δικαιου>>
<<Υπάρχει άλλο κράτος στην ΕΟΚ,στο οποίο να λειτουργεί και Σύνταγμα και Κοινοβούλιο, και ωστόσο η εθνική του συνοχή να μην εξαρτάται ούτε από το Σύνταγμα ούτε από το Κοινοβούλιο, αλλά από την εκκλησία, ρωτάει σαρκαστικά ο Γεράσιμος Κακλαμάνης στο βιβλίο του "Η ΕΛΛΑΣ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ".Όταν ο Παπανδρέου επιχείρησε να βάλει χέρι στην Εκκλησία, δεν ξεσηκώθηκαν μόνο οι ανθρώποι της Εκκλησίας, αλλά και οι ολικά άσχετοι με την ορθοδοξία ξένοι αντιδραστικοί, πράγμα που πέρασε απαρατήρητο. Έγραφαν οι ξένοι αναλυτές τότε,πως ο Παπανδρέου πάει να καταργήσει την σπονδυλική στήλη του ελληνικού κράτους , την Εκκλησία. Ωστόσο, δεν πήγαινε να καταργήσει την Εκκλησία, αλλά να την ξεκολλήσει απ'το κράτος.
Το πόσο βαθειά είναι χωμένη η Εκκλησία μέσα στην ελληνική κοινωνία φάνηκε όχι μόνο απ'την πλήρη υπαναχώρηση του Παπανδρέου στο επικίνδυνο πρόβλημα της εκκλησιατικής περιουσίας, αλλά και απ'τη σχεδόν ολική αποτυχία του θεσμού του πολιτικού γάμου. Ακόμα και ο εισηγητής του πολιτικού γάμου, ο Παπανδρέου παντρεύτηκε με θρησκευτικό γάμο, ακόμα και οι άθεοι, υποτίθεται , κομουνιστές, προτιμούν τον θρησκευτικό γάμο. Και, βέβαια,όλοι βαφτίζουν τα παιδιά τους,παρόλο που η βάπτιση από χρόνια τώρα δεν είναι υποχρεωτική, πράγμα που ελάχιστοι φαίνεται να γνωρίζουν. Τόσο αυτονόητο γεγονός για την πνευματική προκοπή του νηπίου θεωρούν οι Έλληνες τη βάπτιση, που το κάνουν χριστιανό πριν καν γίνει άνθρωπος. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο: Η Εκκλησία ήταν και είναι πάντα πανίσχυρος παράγων εθνικής συνοχής.
Όμως, είναι όντως μια θρησκεία εξ ορισμού και από της ιδρύσεως της "καθολική", δηλαδή παγκόσμια, όπως τη λεν οι ίδιοι οι χριστιανοί, χωρίς να εννοούν μ'αυτόν τον όρο κατ'ανάγκην την Καθολική Εκκλησία; Η πολιτική και κοινωνική εξουσία της ελληνικής εκκλησίας είναι κατάλοιπο βυζαντινό. Το δυαρχικό Βυζάντιο, όπου την εξουσία ασκούσαν μαζί ο Αυτοκράτωρ και ο Πατριάρχης, κληροδότησε τη δυαρχία και σε μας. Και αφού ισχυριζόμαστε ανοήτως πως είμαστε οι κύριοι κληρονόμοι του πολυεθνικού Βυζαντίου, πως θα ήταν δυνατό να απαλλαγούμε απ'την δυαρχική εξουσία Πολιτείας και Εκκλησίας;
Είμαστε κράτος θεοκρατικό κατά το ήμισυ, και παρά ταύτα θέλουμε να ανήκουμε καθ'ολοκληρίαν στην Ευρώπη, που πολέμησε με λύσσα την θεοκρατία.Αλλά πως να μας πάρουν στα σοβαρά, όταν μπερδεύουμε τις θρησκευτικές με τις εθνικές γιορτές, όταν κάνουμε αγιασμό στην έναρξη των εργασιών της Βουλής, όταν είμαστε οι μόνοι στον κόσμο που κάνουμε κάτι τέτοιο, όταν και οι βουλευτές ορκίζονται στο Ευαγγέλιο, πιστεύουν δεν πιστεύουν σ'αυτό;
Σε καμμιά περίπτωση δε θέλω να υποτιμήσω τον τεράστιο ρόλο της Εκκλησίας στην ιστορια αυτού του τόπου. Όμως, οι καιροί άλλαξαν και τα δαιμόνια δεν ξορκίζονται πλέον με αγιασμούς, αλλά με σκληρή δουλειά και με γνώση.Απλή απόδειξη, το γεγονός πως κανένας αγιασμός δεν ωφέλησε την ελληνική Βουλή, που έχει τα χάλια που θα είχε και χωρίς αγιασμό.>>
ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Αν τους πείς να θέσουν αυτό το θέμα σου λένε:
<<Mα αυτό δεν είναι το σημαντικό>>!!!!!!!
Οπότε όταν ακούω αυτό το επιχείρημα,απο τους επίδοξους αναθεωρητές ενός συντάγματος...ΠΑΙΡΝΩ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΤΡΕΧΩ...καθώς αντιλαμβάνομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι που μιλούν για αλλαγή συντάγματος,χωρίς να βάλουν το πρωταρχικό του διαχωρισμού εκκλησίας από το κράτος,η άσχετοι παντελώς είναι ,η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΙ.Καθώς δεν ειναι δυνατόν να μιλάμε για ένα νέο δημοκρατικό σύνταγμα σε ενα Θεοκρατικό κράτος εκκλησιαστικών προνομίων και ενός καθεστώτος επίορκων που ορκίζονται στα ευαγγέλια,και προσκυνούν εικόνες και κομποσχοίνια!!Και από την άλλη καταπατούν τους νόμους,και είναι βουτηγμένοι στην διαφθορά και την διαπλοκή!Ενα ολοκληρό Νεοελληνικό κράτος,απο το 1822,χωρίς εθνική-κοινωνική συνείδηση,με μόνο συνεκτικό κρίκο την θρησκεία,ένα κράτος ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΙΚΟ με ενα πολιτικό σύστημα πελατειακό και διεφθαρμένο.Και από την άλλη,να μας λένε οι επίδοξοι <<εμπνευστές>>,της ενδεχόμενης αλλαγής του συντάγματος,οτι :<<Δεν είναι σημαντική η διάταξη χωρισμού εκκλησίας από το κράτος,και δεν είναι τώρα ο καιρός να το θέσουμε,για να μην έχουμε απέναντί μας τους παπάδες>>!!!!Αντιγράφω απ'το βιβλίο του μακαρίτη Βασίλη Ραφαηλίδη "ΙΣΤΟΡΙΑ (κωμικοτραγική) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974" :Βασισμενο στο Βιβλιο του Γερασιμου Κακλαμανη,<<Η Ελλας ως Κρατος Δικαιου>>
<<Υπάρχει άλλο κράτος στην ΕΟΚ,στο οποίο να λειτουργεί και Σύνταγμα και Κοινοβούλιο, και ωστόσο η εθνική του συνοχή να μην εξαρτάται ούτε από το Σύνταγμα ούτε από το Κοινοβούλιο, αλλά από την εκκλησία, ρωτάει σαρκαστικά ο Γεράσιμος Κακλαμάνης στο βιβλίο του "Η ΕΛΛΑΣ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ".Όταν ο Παπανδρέου επιχείρησε να βάλει χέρι στην Εκκλησία, δεν ξεσηκώθηκαν μόνο οι ανθρώποι της Εκκλησίας, αλλά και οι ολικά άσχετοι με την ορθοδοξία ξένοι αντιδραστικοί, πράγμα που πέρασε απαρατήρητο. Έγραφαν οι ξένοι αναλυτές τότε,πως ο Παπανδρέου πάει να καταργήσει την σπονδυλική στήλη του ελληνικού κράτους , την Εκκλησία. Ωστόσο, δεν πήγαινε να καταργήσει την Εκκλησία, αλλά να την ξεκολλήσει απ'το κράτος.
Το πόσο βαθειά είναι χωμένη η Εκκλησία μέσα στην ελληνική κοινωνία φάνηκε όχι μόνο απ'την πλήρη υπαναχώρηση του Παπανδρέου στο επικίνδυνο πρόβλημα της εκκλησιατικής περιουσίας, αλλά και απ'τη σχεδόν ολική αποτυχία του θεσμού του πολιτικού γάμου. Ακόμα και ο εισηγητής του πολιτικού γάμου, ο Παπανδρέου παντρεύτηκε με θρησκευτικό γάμο, ακόμα και οι άθεοι, υποτίθεται , κομουνιστές, προτιμούν τον θρησκευτικό γάμο. Και, βέβαια,όλοι βαφτίζουν τα παιδιά τους,παρόλο που η βάπτιση από χρόνια τώρα δεν είναι υποχρεωτική, πράγμα που ελάχιστοι φαίνεται να γνωρίζουν. Τόσο αυτονόητο γεγονός για την πνευματική προκοπή του νηπίου θεωρούν οι Έλληνες τη βάπτιση, που το κάνουν χριστιανό πριν καν γίνει άνθρωπος. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο: Η Εκκλησία ήταν και είναι πάντα πανίσχυρος παράγων εθνικής συνοχής.
Όμως, είναι όντως μια θρησκεία εξ ορισμού και από της ιδρύσεως της "καθολική", δηλαδή παγκόσμια, όπως τη λεν οι ίδιοι οι χριστιανοί, χωρίς να εννοούν μ'αυτόν τον όρο κατ'ανάγκην την Καθολική Εκκλησία; Η πολιτική και κοινωνική εξουσία της ελληνικής εκκλησίας είναι κατάλοιπο βυζαντινό. Το δυαρχικό Βυζάντιο, όπου την εξουσία ασκούσαν μαζί ο Αυτοκράτωρ και ο Πατριάρχης, κληροδότησε τη δυαρχία και σε μας. Και αφού ισχυριζόμαστε ανοήτως πως είμαστε οι κύριοι κληρονόμοι του πολυεθνικού Βυζαντίου, πως θα ήταν δυνατό να απαλλαγούμε απ'την δυαρχική εξουσία Πολιτείας και Εκκλησίας;
Είμαστε κράτος θεοκρατικό κατά το ήμισυ, και παρά ταύτα θέλουμε να ανήκουμε καθ'ολοκληρίαν στην Ευρώπη, που πολέμησε με λύσσα την θεοκρατία.Αλλά πως να μας πάρουν στα σοβαρά, όταν μπερδεύουμε τις θρησκευτικές με τις εθνικές γιορτές, όταν κάνουμε αγιασμό στην έναρξη των εργασιών της Βουλής, όταν είμαστε οι μόνοι στον κόσμο που κάνουμε κάτι τέτοιο, όταν και οι βουλευτές ορκίζονται στο Ευαγγέλιο, πιστεύουν δεν πιστεύουν σ'αυτό;
Σε καμμιά περίπτωση δε θέλω να υποτιμήσω τον τεράστιο ρόλο της Εκκλησίας στην ιστορια αυτού του τόπου. Όμως, οι καιροί άλλαξαν και τα δαιμόνια δεν ξορκίζονται πλέον με αγιασμούς, αλλά με σκληρή δουλειά και με γνώση.Απλή απόδειξη, το γεγονός πως κανένας αγιασμός δεν ωφέλησε την ελληνική Βουλή, που έχει τα χάλια που θα είχε και χωρίς αγιασμό.>>
Διαβαστε εδω.
